1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

پاکستان، بمب اتمی ساعتی

رادیو دویچه وله۱۳۸۶ دی ۷, جمعه

مرگ بى نظیر بوتو شرایط سیاسى آشفته در پاکستان را بیش از پیش تیره و تار ساخته است. اغلب روزنامه هاى اروپا با نگرانى به اوضاع سیاسى در پاکستان مى نگرند و بى ثباتى در این کشور اتمى را خطرى براى کل جهان ارزیابى مى کنند.

https://p.dw.com/p/ChTp
روزنامه‌های پاکستانی از مرگ بوتو می‌نویسند.عکس: AP

روزنامه هاى آلمان و اروپا در تفسیرهاى امروز خود (۲۸ دسامبر) به ترور بى نظیر بوتو، رهبر اپوزیسیون در پاکستان، پرداختند. مرگ بى نظیر بوتو در آستانه انتخابات، شرایط سیاسى آشفته در پاکستان را بیش از پیش تیره و تار ساخته است. اغلب روزنامه هاى اروپا با نگرانى به اوضاع سیاسى در پاکستان مى نگرند و بى ثباتى در این کشور اتمى را خطرى براى کل جهان ارزیابى مى کنند. قدرت گیرى نیروهاى اسلام گرا و تضعیف دمکراسى در پاکستان یکى دیگر از موضوعات اصلى مورد بررسى در مطبوعات اروپا است.

آینده پاکستان؛ هرج و مرج و ادامه خشونت

روزنامه آلمانى ”مونشنر مرکور“ درباره پیآمد ترور بى نظیر بوتو در پاکستان مى نویسد:« براستى جهان با نگرانى جدیدى مواجه شده است. پس از قتل بى نظیر بوتو این خطر وجود دارد که پاکستان به عنوان قدرت اتمى کاملاً غیرقابل کنترل شود و در دست بنیادگرایان اسلامى افتد. با وجود بى نظیر بوتو شاید پاکستان شانس توسعه دمکراتیک را داشت، گرچه این احتمال نیز بعید به نظر مى رسد. اما حزب خانم بوتو تلاش خواهد کرد که از او شهیدى بسازد و در صورت برگزارى انتخابات در هشتم ژانویه از مرگ او بهره بردارى سیاسى کند. این سیاست مى تواند موفق شود. اما حتی در صورتى که مشرف مجبور به ترک صحنه سیاسى شود، این به معناى چرخشى در جهت دمکراسى نخواهد بود. شکاف میان جبهه هاى متخاصم عمیق تر خواهد شد و این به معناى هرج و مرج و ادامه خشونت است.»

با مرگ بوتو همه‌ی امیدها بر باد رفت!

روزنامه انگلیسى ”گاردین“ چاپ لندن درباره گسترش ناامیدى در پاکستان پس از قتل بى نظیر بوتو مى نویسد: «قتل بى نظیر بوتو، رهبر اپوزیسیون در پاکستان، به همان اندازه که هولناک است قابل پیش بینى نیز بود. برغم تمام اشتباهات بوتو، او رهبرى با نفوذ و دمکراتى بی‌باک بود. مرگ بى نظیر بوتو نه تنها براى پاکستان، بلکه براى تمام جهان مى تواند خطرناک باشد. بوتو شاید تنها کسى بود، که پس از ده‌ها سال سلطه نظامیان، مى توانست پاکستان را متحد سازد. هیچ رهبر سیاسى در پاکستان قادر نخواهد بود جاى او را پر کند. امید به پایان هرج و مرج سیاسى پس از انتخابات هشت ژانویه حتی با وجود بى نظیر بوتو نیز کم رنگ بود، اما حال پس از مرگ وى تمام امیدها برباد رفته است.»

تصور وحشتناک تسلط اسلام‌گرایان به سلاح‌های هسته‌ای

روزنامه آلمانى ”برانشویگر تسایتونگ“ در تفسیر خود پیرامون اوضاع سیاسى در پاکستان مى نویسد: «این سناریوى نوشته شده در آمریکا، مبنى به تشکیل دولتى طرفدار غرب در پاکستان به رهبرى بى نظیر بوتو آن هم به عنوان سدى در مقابل نیروهاى اسلام گرا، از همان آغاز سرابى بیش نبود. پاکستان به مثابه قدرت اتمى تنها به دست نظامیان هنوز پابرجاست. اما نظامیان توده مردم را پشت سر خود ندارند و تنها با قهر حکومت مى کنند. حمله به مسجد لعل در اسلام آباد، شکستى بزرگ براى نظامیان بود زیرا باعث تنفر بیشتر از آنان شد. نیروهاى اسلام گرا مسئولیت قتل بى نظیر بوتو را بر گردن دارند، و قدرت گیرى آنان در پاکستان تنها نیازمند زمان است. تسلط بنیادگرایان بر سلاح هسته اى در پاکستان تصورى وحشتناک است.»

آمریکا نمی‌تواند از پاکستان جامعه‌ای مدنی بسازد

روزنامه ”تاگس اشپیگل“ چاپ آلمان با اشاره به نبود گزینه سیاسى مناسب در پاکستان مى نویسد: «طبیعتاً بهترین شکل این است که پاکستان در راه دمکراسى با ثبات قدم گذارد و از طریق دولتى مشروع و برآمده از انتخابات، انحصار قهر و نظم حقوقى را بر کرسى نشاند. اما این آرمانى دست نایافتنى به نظر مى رسد. عدم تحقق این آرمان ربطى به محاسبات و رفتار کنایه آمیز آمریکا ندارد. حکومت هاى غیر نظامى در پاکستان نیز اشتباهات فاحش داشته اند. نفوذ آمریکا و تهدید این کشور به قطع کمک هاى مالى و نظامى به پاکستان فقط تا این اندازه موثر است، که مشرف تن به برخى سازش ها دهد، براى مثال بازگشت سیاستمدارن از تبعید پس سال هاى طولانى و یا وداع وى از اونیفورم نظامى. اما آمریکا قادر نیست که از پاکستان جامعه اى مدنى بسازد.»

پاکستان، بمب اتمی ساعتی!

روزنامه ”کوریر دلا سرا“ چاپ ایتالیا با اشاره به اوضاع بحرانى در پاکستان مى نویسد: «پاکستان در وضعیت بى ثباتى قادر به مقابله با القاعده و طالبان در مناطق مرزى با افغانستان نیست. حتی بدتر از این حالت ، این خطر نیز وجود دارد که سلاح هاى هسته اى این کشور به دست افرادى ناباب افتد. بها براى این شرایط آشفته انچنان گزاف است که تنها مى توان تصور کرد که تنها ژنرال ها بار دیگر قادر به برقرارى نظم خواهند بود. در این صورت، شاید در نظر جامعه جهانى خطر این وضعیت کمتر باشد. اما پاکستان همچون یک بمب ساعتى، آنهم یک بمب اتمى ساعتى همچنان باقى خواند ماند.»