1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

پخش اعتراف‌های اجباری اکبری درباره جاسوسی برای بریتانیا

۱۴۰۱ دی ۲۲, پنجشنبه

از معاون سابق وزارت دفاع جمهوری اسلامی چند ویدئو منتشر شده که او در آنها به جاسوسی برای بریتانیا "اعتراف" می‌کند. یک رسانه نزدیک به سپاه که این ویدئوها را منتشر کرده علیرضا اکبری را "ابرجاسوس" بریتانیا خوانده است.

https://p.dw.com/p/4M4X6
علیرضا اکبری
علیرضا اکبریعکس: fararu

یک روز پس از تائید حکم اعدام علیرضا اکبری در دیوان عالی کشور، به اتهام جاسوسی برای بریتانیا، خبرگزاری تسنیم، از رسانه‌های نزدیک به سپاه پاسداران چند ویدئو از اعتراف‌های اجباری او را منتشر کرد.

در این ویدئوها که روز پنج‌شنبه، ۲۲ دی ماه منتشر شدند معاون سابق وزارت دفاع از نحوه ارتباط خود با ماموران اطلاعاتی بریتانیا و اطلاعاتی که در اختیار آنها قرار داده سخن می‌گوید.

اکبری در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی مشاور و معاون وزیر وقت دفاع، علی شمخانی بود که اکنون دبیر شورای عالی امنیت ملی است.

مقام ارشد وزارت دفاع از اواخر دهه هشتاد خورشیدی در بریتانیا اقامت داشته و ضمن کسب شهروندی این کشور به فعالیت‌های اقتصادی مشغول بوده است. او سال ۱۳۹۸ به اتهام جاسوسی بازداشت و به اعدام محکوم شد.

وزارت اطلاعات دولت ابراهیم رئیسی روز چهارشنبه در بیانیه‌ای علیرضا اکبری را "یکی از مهم‌ترین عوامل نفوذی سرویس جاسوسی" بریتانیا خواند.

فیلم "اعتراف‌های ابرجاسوس"

معاون سابق وزارت دفاع در ویدئوهایی که از او منتشر شده "اعتراف" کرده که اطلاعاتی از جمله درباره نحوه دور زدن تحریم‌ها و فعالیت‌های محسن فخری‌زاده، از چهره‌های کلیدی برنامه‌های اتمی جمهوری اسلامی در اختیار ماموران بریتانیایی قرار داده است.

فخری‌زاده بنیانگذار و رئیس سازمان پژوهش‌های دفاعی نوین بود که ایالات متحده فعالیت‌های آن را به طور بالقوه در خدمت برنامه‌های اتمی نظامی جمهوری اسلامی ارزیابی کرده و به همین دلیل این چهره کلیدی برنامه‌های هسته‌ای را در فهرست تحریم‌ها قرار داده است.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

محسن فخری‌زاده آذر ماه ۱۳۹۹ در عملیاتی که به اسرائیل نسبت داده می‌شود در حومه دماوند کشته شد. اکبری در ویدئوهای منتشر شده در تسنیم "اعتراف" کرده که در "شناساندن" فخری‌زاده به دستگاه اطلاعاتی بریتانیا دست داشته است.

فایل صوتی اکبری درباره اعتراف اجباری

یک روز پیش از انتشار این ویدئوها، بخش فارسی فرستنده بی‌بی‌سی در گزارشی اعلام کرد به یک فایل صوتی دست یافته که در آن علیرضا اکبری می‌گوید، بیش از ۱۰ ماه زیر "شکنجه و بازجویی" بوده و تحت "فشار داروهای روانگردان ساعت‌ها اقاریر ساختگی" از او گرفته‌اند.

جمهوری اسلامی در گرفتن اعتراف اجباری، پخش آنها از صدا و سیما و تهیه فیلم‌های "مستند" با کمک آنها سابقه‌ای بسیار طولانی دارد.

اغلب کسانی که از آنها به اجبار اعتراف گرفته‌اند به شکل‌های گوناگون اعلام کرده‌اند که زیر شکنجه‌های شدید جسمی و روانی مجبور به تکرار سناریوهای تنظیم شده از سوی بازجویان و شکنجه‌گران شده‌اند.

مازیار ابراهیمی یکی از این قربانیان است که زمانی تحت شکنجه مجبور به اعتراف به دست داشتن در "ترور دانشمندان هسته‌ای" شد اما پس از آزادی دست به افشاگری‌های رسواکننده‌ای درباره این برنامه رایج در جمهوری اسلامی زد.

درباره انگیزه حکومت از تائید حکم اعدام علیرضا اکبری و پخش اعتراف‌های اجباری او گمانه‌زنی‌های مختلفی وجود دارد.

برخی از تحلیلگران این اقدام را بی ارتباط با خیزش اعتراضی بی‌سابقه و گسترده مردم ایران که اواخر شهریور آغاز شد و همچنان ادامه دارد نمی‌دانند.

کارگزاران جمهوری اسلامی خیزش اعتراضی را "اغتشاش" می‌نامند و ادعا می‌کنند نهادهای اطلاعاتی غربی در دامن زدن و جهت دادن به آن نقش مستقیم دارند.

گمانه‌زنی درباره انگیزه پخش "اعتراف‌های" اکبری

در چنین شرایطی تائید حکم اعدام و پخش اعتراف‌های اجباری فردی که تابعیت بریتانیا را هم دارد می‌تواند واکنشی به فشار کشورهای غربی به حکومت جمهوری اسلامی برای توقف سرکوب خونین معترضان و اجرای احکام اعدام برخی از آنها باشد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در این میان عده‌ای نیز با اشاره به همکاری نزدیک اکبری با علی شمخانی، محاکمه و پخش "اعتراف‌های" او را زمینه‌سازی برای حذف دبیر کنونی شورای عالی امنیت ملی ارزیابی کرده‌اند.

برای این گمانه‌زنی تا کنون شواهد قابل اعتنایی وجود نداشته اما با توجه به سابقه این گونه برنامه‌ها در بیش از چهار دهه گذشته احتمال آن منتفی به نظر نمی‌رسد.

سازمان عدالت برای ایران و فدراسیون جهانی جامعه‌های حقوق بشر در تحقیق مشترکی که تیرماه ۹۹ منتشر شد اعلام کردند صدا و سیمای جمهوری اسلامی طی یک دهه دست‌کم در ۳۵۵ مورد اقدام به پخش اعتراف‌های اجباری کرده که قربانیان آن فعالان سیاسی، مدنی، کارگری، محیط‌زیستی و در مواردی شهروندان معمولی و بی‌گناه بوده‌اند.