پیشرفت اهداف هزاره سازمان ملل به رغم بحران‌مالی جهانی

در نیویورک، اعضای مجمع‌عمومی سازمان‌ملل‌متحد، سرگرم رایزنی بر سر نتایج بحران‌مالی بین‌المللی هستند. رهبران بسیاری از کشورهای درحال توسعه، پیش از تشکیل این نشست، نگران آن بودند که در نتیجه ناآرامی بورس‌ها، کشورهای صنعتی تعهدات خود را در زمینه تامین بودجه کمک‌های عمرانی پس بگیرند.

دست کم خانم "هایدماری ویچورک سویل" وزیر کمک‌های عمرانی و همکاری‌های اقتصادی آلمان، این نگرانی را بی‌پایه می‌داند. فرانک والتر اشتاین‌مایر وزیرخارجه آلمان نیز، که در نیویورک به سر می‌برد، می‌کوشد از طریق تماس با کارشناسان آمریکائی، دلایل بحران بانک‌ها را بهتر بفهمد.

فضای ورشکستگی در منهتن

وزیرخارجه و معاون صدراعظم آلمان، در واقع نیازی به دیدار از بورس نیویورک، نداشت. فضای گرفته ناشی از ورشکستگی‌های پیاپی و همچنین درماندگی ناظران کارکشته، در «منهتن» به استقبال وی آمدند. او دریافت که بحران مالی، مجمع‌عمومی سازمان‌ملل‌متحد را نیز، به پس رانده است. به گفته اشتاین مایر، «این، عمیقا بر خودآگاهی کشوری که خودش را سرزمین مادری بازار آزاد می‌داند، اثر می‌گذارد».

اشتاین‌مایر، ترتیب یک میهمانی شام را با کارشناسان مالی داد تا از جزئیات روند گرفتاری آگاهی یابد. اکنون، خویشتن‌داری داخلی آمریکائی در برابر یارانه میلیاردی دولت برای نجات اقتصاد داخلی آشکار شده است. نه به خاطر کمبود پول، بلکه به خاطر نتایجی که این کار می‌تواند برای مردم به‌بار بیاورد.

اشتاین‌مایر سرانجام به این دیدگاه رسید که بدون یک کارپایه اساسی، چیزی پیش نخواهد رفت. آمریکا اکنون این آمادگی را هم دارد که حرف اروپا را بشنود.

وزیر خارجه آلمان گفت: «ما باید به قاعده‌ای برسیم که جلوی سرایت خطر به سپرده‌های سرمایه‌ای و مالی را، که به زیان خیلی‌ها خواهد بود بگیرد. من فقط می‌توانم آرزو کنم خسارت تمام اقتصادهای ملی محدود بماند».

کمک‌های عمرانی و امنیت جهان

هایدماری ویچورک سویل وزیر همکاری‌های اقتصادی آلمان، به گونه دیگری خودش را با لرزه‌های اقتصادی و مالی درگیر می‌بیند. او با این نگرانی به نیویورک رفت که برنامه میلیاردی نجات دولت آمریکا ممکن است تعهدات مالی جهان را برای کمک‌های عمرانی به زیر سئوال ببرد. اما نتایجی که در مجمع آفریقا و اعلام وضعیت فعلی برنامه‌های مبارزه بافقر حاصل شد، رضایت او را فراهم ساخت.

خانم ویچورک سویل، رضایت‌خاطر خود را چنین توضیح داد: « در مشاوره‌ها، تعهدات قبلی همواره تایید شدند. و باید بگویم کسی که معتقد است در هنگامه انباشت بحران‌ها، پیش از همه افزایش بهای موادغذائی و نفت، می‌تواند تعهدات خود را پس بگیرد، خود را با جهانی درگیر خواهد دید که بی‌نظمی و خشونت بیشتری بر آن حاکم است. به این دلیل، آشکارا به نفع خود ما است که همکاری‌ها را عملی کنیم».

این زن متخصص که هشت سال پیش شاهد تولد برنامه اهداف هزاره سازمان‌ملل‌متحد بود و امروز مامور ویژه دبیرکل سازمان‌ملل برای تحقق این اهداف است، نتایج بهتری را برای مذاکرات بزرگ دوحه در پایان سال جاری آرزو می‌کند. برآوردهای او میان امید و ناامیدی نوسان دارد: « من فکر می‌کنم وقتی آدم اینجا با نمایندگان کشورهای درحال توسعه حرف می‌زند، به درک دیگری از فشار مشکلات می‌رسد تا این که در بن یا برلین نشسته باشد».