چین و دیوار تازه‌ای که به دور خود می‌کشد
۱۳۸۷ فروردین ۳۰, جمعه
نشریه "دی گلوکه" محدودیت‌هایی را که دولت چین برای رفت‌وآمد خبرنگاران، بازرگانان و دانشجویان تعیین کرده، مسبب آفرینش معنایی تازه و منفی برای بازی‌های المپیک دانست.
دی گلوکه نوشت: "در نهایت، بازی‌های المپیک باید میهمان‌نوازی، گشایش جهانی و مدارای کشور میزبان را نشان بدهد. ترس از ترور، به هیچ عنوان توجیه کننده ممنوعیت سفر خبرنگاران به تبت، محدودیت کار آنان در چین و سوء برخورد با مصاحبه‌شوندگان آنان نیست. چنین اقداماتی ربطی به امنیت داخلی ندارد. بلکه بیشتر نشانه نقض ابتدایی‌ترین اصول حقوق بشر است".
روزنامه وستفلیشه ناخریشتن، از مجبور ساختن دانشجویان خارجی به ترک خاک چین خبر داد و نوشت: " پکن، جوانان جهان را به شرکت در بازی‌های المپیک دعوت می‌کند و میهمانان دیگر را می‌راند؟ ورزشکاران محبوب و دانشجویان منفورند؟ چه جشنی!"
وستفلیشه ناخریشتن، به گزارش خود افزود: " آقایان خشمگین پکن، نه تنها واکنش عصبی نشان می‌دهند، بلکه می‌خواهند با سیاست انفعالی پاسخ بدهند. سیاستی کوتاه‌بین و غیرعاقلانه. زیرا کوه کاسه‌های شکسته، روز به روز بزرگ‌تر می‌شود".
"افنباخر پست" و نظریه "سفرای دموکراسی"
روزنامه "میتل دویچه‌تسایتونگ" با اشاره به درک متفاوت چینی‌ها و غربی‌ها از حقوق بشر و دموکراسی، رفتار سیاستمداران غربی را مورد انتقاد قرار داد و نوشت: " آنان می‌بایست همان زمانی صدای اعتراض خود را بلند می‌کردند که برگزاری بازی‌های المپیک سال ۲۰۰۸ به چین واگذار شد. سیاست و اقتصاد، بر سر این نکته توافق داشتند که چین را به لحاظ سیاسی به خود نزدیک کنند و بازار آن را به تصرف درآورند. اما اکنون ناآرامی‌های تبت، هماهنگی‌ها را به هم زده است. حالا تنها یک چیز کمک می‌کند: توپخانه‌های ظاهری"!
روزنامه "افنباخر پست" به کمکی اشاره کرد که ورزشکاران و بازرگانان، در جریان سفر به چین می‌توانند برای آگاه ساختن مردم این کشور انجام دهند. این روزنامه نوشت: "برای پایداری تغییرات در چین، تعیین کننده است که مردم عادی این کشور، به رغم سانسور و تبلیغات رسمی، از وضعیت جدید باخبر شوند. به این دلیل، مسئولان ورزشی، ورزشکاران و بازرگانان، وظیفه مهمی دارند: آن‌ها در سفر چین می‌بایست به عنوان سفرای دموکرسی و حقوق بشر عمل کنند. این بزرگترین شانسی است که المپیک ۲۰۰۸ دارد".
"وستفالن پست" این نظر را بیان کرد که پس از سرکوب تبت، چین روزبه‌روز بیشتر میان خود و بقیه جهان دیوار می‌کشد. این روزنامه نوشت: "چهار ماه مانده به بازی‌های المپیک، شرایط سفر خارجیان سخت‌تر می‌شود. رهبری چین در برابر انتقاد بین‌المللی از سیاست داخلی خود و سرکوب تبت، واکنش ناسیونالیستی نشان می‌دهد و از همبستگی مردم برخوردار است. چین در تاریخ هزاران ساله خود، یک فرهنگ رنج ایجاد کرده است. هیچکس نمی‌تواند چینی‌ها را عوض کند، مگر خود آن‌ها. به این دلیل، راهی جز گفت‌وگو وجود ندارد".
منافع ملی مهم‌تر از خشم خارجی
"بازلر تسایتونگ" در زمینه محدودیت‌های تازه‌ای که دولت چین برای سفر و اقامت خارجیان اعلام کرده، چنین نوشت: " گشایش چین به روی جهان، موضوعی است که چینی‌ها هم به آن افتخار می‌کنند و هم از آن می‌ترسند. حتی کسانی که با دولت و حزب کمونیست مخالف‌اند، حاضر نیستند با ناآرامی این پیشرفت‌ها را به بازی بگیرند".
در ادامه گزارش بازلر تسایتونگ آمد: " تصویرهای تظاهرات در خارج، بسیاری از چینی‌ها را دچار هراسی جدی ساخت. تبلیغات رسمی، با هشدار نسبت به خطر عملیات تروریستی، احساس ناامنی را تشدید می‌کند. در چنین زمانی، چینی‌ها می‌پذیرند که دولت، ورود خارجیان را شدیدتر از گذشته کنترل کند. برای آن‌ها، ثبات کشورشان مهم‌تر از خشم بازرگانان و دانشجویان خارجی است".