کشمکش اتمی: تنها راه حل، مذاکره
۱۳۸۶ اسفند ۱۵, چهارشنبه
از سرگيرى نبردهاى خونين ميان اسرائيل و فلسطين و بازنگرى به روند صلح در منطقه از سوى آمریکا یکس دیگر از مسائلی بود که روزنامه‌های روز چهارشنبه در اروپا به آن پرداختند.
روزنامه ”ال پايس“ چاپ اسپانيا درباره سفر رئيس جمهور ايران، محمود احمدى نژاد به عراق مى نويسد:
«به دليل دشمنى ميان تهران و واشنگتن، بازيد رئيس جمهور ايران از عراق به نظر غيرممکن مى آمد. برخلاف جورج بوش، از رئيس جمهور ايران در بغداد به گرمى استقبال شد. در اصل شرايط ژئوپليتکى در منطقه حکم مى کند که ميان ايران و آمریکا برادرى و دوستى برقرار باشد. آمریکا رژيم طالبان در افغانستان را که از سوى پاکستان حمايت مى‌شد، سرنگون کرد. آمریکا همچنين باعث نابودى صدام حسين در عراق شد که ميان سال هاى ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ در حال جنگ با ايران بود. و هم اکنون نيز آمریکاييان در نبرد عليه شبکه تروريستى و سنى القاعده هستند. اگر گفت‌وگو ميان ايران و رئيس جمهور جديد آمریکا صورت پذيرد، جهان نفس راحتى خواهد کشيد.»
روزنامه ليبرال ”اشتاندارد“ چاپ اتريش درباره قطعنامه جديد در شوراى امنيت سازمان ملل عليه ايران مى نويسد:
« به شدت مى توان ترديد داشت که اساساً قعطنامه جديد سبب تغييرى در موانع موجود بر سر راه مشاجرات اتمى شود. مجمع جهانى، به خصوص آمریکا و کشورهاى اروپايى، خواهان ادامه فشارها بر تهران هستند. ايران نيز سر تسليم فرو نخواهد آورد و به غنى سازى اورانيوم ادامه خواهد داد. اين به معناى دور جديدى در يک بازى قديمى است که از چندى پيش شکست خورده است. اغلب کارشناسان بر اين عقيده اند که مذاکرات جدى تنها راه حل ممکن است. برغم اينکه تاکنون نتيجه ملاقات ميان سولانا، به عنوان رئيس هيئت مذاکرات اتحاديه اروپا، و سعيد جلالى، نماينده ايران در مسايل هسته اى، سبب دلسردى بوده، اما اين خبرى مثبت است که قدرت هاى داراى حق وتو و آلمان از خاوير سولانا خواستند که به گفت‌وگوهاى خود با ايران ادامه دهد. »
روزنامه آلمانى ”زود دويچه تسايتونگ“ در تفسير خود پيرامون تحريم هاى جديد عليه ايران مى نويسد:
«تاکنون استراتژى سازمان ملل مبنى بر تهديد و روى خوش نشان دادن دو کمبود داشته است. نخست اينکه مجازات و تنبيهات ، حداقل براى رژيم تحريم ديده و لجوجى مانند ايران، ضعيف بوده‌اند. دوم اينکه پيشنهادات غرب در گفت‌وگوها جذاب نبوده‌اند، زيرا که پيش شرط آن پايان بخشيدن به برنامه اتمى از سوى ايران بوده است. راه برون رفت تنها در صورتى متصور است که رئيس جمهور جديد آمریکا بدون هيچ پيش شرطى حاضر به گفت‌وگو با تهران باشد. در صورت شکست احمدى نژاد به عنوان چهره‌اى تحريک برانگيز در انتخابات رياست جمهورى در سال ۲۰۰۹، براى کاخ سفيد گفت‌وگو با ايران به مراتب راحت‌تر خواهد بود. اين فاکتورهاى سياسى خارج از حوزه نفوذ شوراى امنيت سازمان ملل هستند. درقضيه ايران شوراى امنيت تنها با اتکا به عمل خود تاکنون نقش برجسته اى کسب نکرده است.»
روزنامه فرانسوى ”لوموند“ درباره درگيرهاى جديد ميان اسرائيل و فلسطين مى نويسد:
«واشنگتن مى خواست که از جدايى خونين ميان جنبش اسلامگراى حماس و سازمان فتح به رهبرى محمود عباس سود جسته و به کرانه غربى رود اردن، يعنى منطقه تحت کنترل محمود عباس، کمک رساند. بدين ترتيب مى بايست با انزواى جنبش حماس در نوار غزه ، خشم و دلسردى فلسطينى‌ها متوجه حماس شده و سرانجام از محبوبيت اين جنبش بکاهد. اما نقشه "نخست کمک رسانى به کرانه غربى رود اردن" بدل به عکس خود شد. اين برنامه بيش از پيش حماس را در مرکز حوادث قرار داد. حال اين پرسش مطرح است که چرا سازمان افراطى حماس که قادر به عملکردى مصلحت گرايانه است، بايد از سوى اسرائيل، آمریکا و اروپا مورد تحريم واقع شود.»