1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

کیوان صمیمی از زندان اوین "به مکان نامعلومی منتقل شد"

۱۴۰۰ بهمن ۷, پنجشنبه

مصطفی نیلی، وکیل کیوان صمیمی، فعال سیاسی و ملی ـ مذهبی زندانی از خارج کردن موکلش از زندان اوین و بی‌خبری از وضعیت او خبر داده است. در چند روز اخیر این دومین بار است که صمیمی را از اوین خارج ساخته‌اند.

https://p.dw.com/p/469AN
کیوان صمیمی
کیوان صمیمیعکس: Hossein Ronaghi

اظهارات مصطفی نیلی، وکیل کیوان صمیمی، روزنامه‌نگار زندانی در مورد خارج کردن مجدد او از زندان اوین گمانه‌زنی‌ها در مورد تبعید احتمالی این فعال سیاسی و عضو شورای فعالان ملی ـ مذهبی را قوت بخشیده است.

مصطفی نیلی در رشته توییتی که چهارشنبه ۶ بهمن (۲۶ ژانویه) منتشر شده اعلام کرد، کیوان صمیمی را عصر سه‌شنبه از اوین خارج کردند و بعد از آن این زندانی تماسی با خانواده و وکلا نداشته است.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

او با اشاره به شروع پیک ششم کرونا در ایران و شرایط سنی این زندانی ۷۳ ساله در مورد سلامت موکلش ابراز نگرانی کرده است.

در هفته‌های اخیر خبرهایی درباره "تبعید" احتمالی او از زندان اوین منتشر شده بود.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

مصطفی نیلی اول بهمن ماه خبر داد موکلش را با "توسل به خشونت و زور" به یکی از کلانتری‌های شهر کرج برده‌اند تا به ندامتگاه این شهر منتقل شود.

او در رشته توییت تازه‌اش در روز چهارشنبه گفت: «آقای کیوان صمیمی دیروز صبح از زندان اوین تماس گرفت و اعلام کرد که دلیل بازگشت ایشان به اوین مخالفت دادیار اجرای احکام کرج با نگهداری وی در ندامتگاه مرکزی کرج بوده است.»

پیش از این کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای هشدار داده بود جان کیوان صمیمی، روزنامه‌نگار ایرانی بعد از انتشار نامه‌ای و تشبیه درگذشت بکتاش آبتین به "قتل شبه‌عمد" به خطر افتاده است.

کانون نویسندگان اعلام کرد، او بعد از نوشتن این نامه به تبعید تهدید شده است.

بکتاش آبتین نیز که همچون کیوان صمیمی زندانی و عضو کانون نویسندگان ایران بود در دی‌ماه پس از ابتلا به کرونا در زندان اوین و رفتن به حال اغما درگذشت.

کانون نویسندگان که پیش از آن با اشاره به عدم رسیدگی پزشکی به این زندانی بیمار هشدار داده بود بعد از درگذشت این شاعر و نویسنده گفت: «حکومت آزادی‌ستیزان بکتاش آبتین را از ما گرفت.»

کیوان صمیمی بعد از درگذشت آبتین در نامه‌ای نوشته بود: «دغدغه و درد اگر مطالبه‌گری و فریاد را برنیاورد، درد نیست و حداکثر می‌توان به آن گفت نارضایتی. او درد داشت و اعتراض می‌کرد، نه مثل بسیاری که فقط حرف می‌زنیم و شاید هم بعضی‌مان قشنگ می‌نویسند، ولی می‌ترسیم و پرهیز می‌کنیم از اعتراض در میدان و خیابان.»