گالری تصویری از پناهجویانی راهی ناکجاآباد
سازمان ملل متحد شمار آوارگان در سراسر جهان را حدود ۸۲میلیون و ۴۰۰ هزار نفر برآورد کرده است. اکثر آنها بهاجبار خانه و کاشانه خود را رها کردهاند. جنگ، بلایای طبیعی و تغییرات آب و هوایی عوامل این گریز ناگزیر هستند.
نجات از دریا
پلیس غواص اسپانیا کودکی چندماهه را از دریا نجات میدهد. بعد از این که مراکش کنترل مرزی در منطقه سئوتای اسپانیا را قطع کرد بسیاری از این کشور دل به دریا زده و راهی اسپانیا شدند. این عکس نمادی است از بحران مهاجرت در سئوتا. منطقه خودمختار سئوتا در شمال آفریقا، هممرز با مراکش و تحت حاکمیت اسپانیاست.
همه زندگی در یک چمدان
۴۰درصد از پناهجویان کودک هستند. یکمیلیون و ۱۰۰هزار نفر از اقلیت روهینگیا به دلیل اعمال خشونت ارتش میانمار پا به فرار گذاشته و به بنگلادش گریختهاند. اردوگاه آوارگان "کوکس بازار" یکی از بزرگترین اردوگاههای جهان است. به گفته سازمان "دهکدههای کودکان اساواس"، خشونت، قاچاق انسان و مواد مخدر، کارگری کودکان و کودکهمسری در حال افزایش است.
نبود چشمانداز
دریای مدیترانه از خطرناکترین راههای جهان برای فرار است. بسیاری از آفریقاییهایی که میخواستند خود را از طریق این دریا به اروپا برسانند شکست خورده و سر از لیبی درآوردند. آنها در لیبی برای ادامه حیات میجنگند. آنها برای بقای خود مجبورند تن به هر کاری بدهند. جوانانی که در تصویر میبینیم در طرابلس منتظر پیشنهادی برای کارند.
بحران جدید پناهجویی
جنگ داخلی در منطقه تیگرای اتیوپی تازهترین بحران پناهجویی را بهوجود آورده است. ۹۰درصد از جمعیت این منطقه اینک به کمکهای انساندوستانه وابسته است. یکمیلیون و ۶۰۰هزار نفر، از جمله ۷۲۰هزار کودک به سودان فرار کردهاند. آنها در اردوگاههای موقت به آیندهای نامعلوم چشم دوختهاند.
خانوادهای رهسپار ناکجاآباد
جزایر یونان مراکز اولیه پذیرش پناهجویان در این کشور است. پناهجویان افغانستان و سوریه تلاش میکنند ابتدا وارد ترکیه شده و بعد خود را به یونان برسانند. بسیاری از آنها تا پیش از آتشسوزی در اردوگاه موریا در جزیره لسبوس اقامت داشتند. این خانواده مجبور شد به همین دلیل از لسبوس راهی آتن شود و بعد از آن معلوم نیست به کجا خواهد رفت. اتحادیه اروپا مدتهاست بیهوده در پی رویکردی مشترک در سیاست پناهجویی است.
هستی دشوار
این کودکان افغان که ساکن اردوگاهی در پاکستاناند از داشتن مدرسه محروماند. این اردوگاه از زمان مداخله نظامی شوروی سابق در افغانستان در سال ۱۹۷۹ تا بهحال پابرجاست. پناهجویان این اردوگاه زندگی دشواری دارند و از آب آشامیدنی و سکونتگاه مناسب برخوردار نیستند.
نقش سازمانهای امدادی
بسیاری از خانوادههای ونزوئلایی از کشور خود ناامید شده و راهی کلمبیا میشوند. آنها در آنجا از کمک سازمان صلیب سرخ برخوردار میشوند. این سازمان در مدرسهای در "آرائوکیتا" اردوگاهی موقت بنا کرده و در آنجا کمکهای پزشکی و بشردوستانه ارائه میکند.
بالاخره در آلمان
بسیاری از پناهجویان امید داشتند که فرزندانشان در آلمان آیندهای بهتر داشته باشند. در این خانه در کارسروهه کودکان پناهجو از آموزشهای مقدماتی برای ورود به مدارس آلمان برخوردار میشدند. اما پاندمی کرونا باعث شد که آنها فعلا از این کمک آموزشی که زمینه پیوند آنها با جامعه را فراهم میآورد محروم شوند.