یک دقیقه مؤلف؛ «با توام ایرانه خانم زیبا» از رضا براهنی
۱۳۸۹ دی ۸, چهارشنبهدر «یک دقیقه؛ مؤلف» این هفته به سراغ وی رفتیم و از او خواستیم که یکی از آخرین اشعارش را برای ما بخواند. اما براهنی در عوض، به خواندن بخشی از شعر بلند "با توام ایرانه خانم زیبا" پرداخت. بر اساس این شعر سمفونی‌ای نوشته و ضبط شده که قرار است در وین اجرا شود.
فایل صوتی و فلش این شعر را در لینک‌های پایین صفحه بشنوید و ببینید!
بخشی از شعر بلند "با توام ایرانه خانم زیبا" که رضا براهنی برای «یک دقیقه؛ مؤلف» خواند:
دق که ندانی که چیست گرفتم دق که ندانی تو خانم زیبا
حال تمامَم از آن تو بادا گر چه ندارم خانه در این جا خانه در آن جا
سَر که ندارم که طشت بیاری که سر دَهَمَت سر
با توام ایرانه خانم زیبا!
شانه کنی یا نکنی آن همه مو را فرق سرت باز منم باز کنی یا نکنی باز
آینه بنگر به پشت سر آینه بنگر به زیرزمین با تو منم خانم زیبا
چهره اگر صد هزار سال بماند آن پشت با تو که من پشت پرده‌ام آن‌جا
کاکل از آن سوی قاره‌ها بپرانی یا نپرانی با تو خدایی برهنه‌ام آن‌جا
بی‌تو گدایم ببین گدای کوچه‌ی دنیا
با توام ایرانه خانم زیبا
...
خاطره‌ای از تو هیچ نیاید خویش بیایی عور بیایی
فکری هیچم کنی هم تو کنارم با توام ای ایرانه خانم زیبا
...
دق که ندانی که چیست گرفتم دق که ندانی تو خانم زیبا
با توام ایرانه خانم زیبا
جا نگدازی مرا که می‌دوم از خود زیرزمین! آی وطن! زن!
MI/FP