۳۹ زندانی سیاسی ایرانی انتخابات را غیرقانونی خواندند
۱۳۹۰ آذر ۳۰, چهارشنبه
این دومین بار است که زندانیان سیاسی در ایران دست به انتشار بیانیه‌ای برای رد شرکت در انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی می‌زنند. در میان سی و نه زندانی امضاکننده بیانیه دوم، نام‌چهره‌های سرشناس اصلاح‌طلب و روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر به چشم‌می‌خورد.
در این بیانیه شرایط حاکم بر انتخابات مورد ارزیابی قرار گرفته و نتیجه گرفته شده است که اکنون جامعه به وضوح شاهد «انسداد کامل سیاسی است و فضای سنگین امنیتی و نظامی بر آن حاکم است.»
نویسندگان بیانیه بازداشت خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی، زندانی بودن بسیاری از چهره های سیاسی، مطبوعاتی، دانشجویی، دانشگاهی، فرهنگی و حقوقدان را مظاهر «انسداد سیاسی» دانسته و نوشته‌اند: «کمترین نشانه ای از آزادی بیان، فعالیت آزادانه مطبوعات، احزاب و سایر نهادهای مدنی وجود ندارد.»
سی و نه زندانی سیاسی به اهمیت انتخابات به عنوان یکی از «بهترین شیوه‌ها» در یک جنبش مسالمت آمیز اشاره کردهاند که در «صورت بهره مندی از استانداردهای یک انتخابات آزاد و منصفانه، مطالبات سیاسی و اجتماعی مردم را محقق می سازد.»
آن‌ها تاکید کردهاند که «شرایط غیر آزاد و ناعادلانه تحمیل شده بر این انتخابات، تردیدی باقی نمی گذارد که نامزد شدن در آن تنها و تنها، مشروعیت دادن به انتخاباتی رسوا و نمایشی و کمک به تقویت و تحکیم پایه های استبداد و خودکامگی و پشت کردن به آرمان های دمکراتیک و ضد استبدادی انقلاب اسلامی و نادیده انگاشتن فداکاری های بی دریغ مردم در راه آزادی و کرامت انسانی در جنبش اجتماعی پدید آمده از بطن انتخابات سال ۸۸ است.»
این گروه در پایان وظیفه اخلاقی و اعتقادی خود دانسته‌اند که اعلام کنند: «امروز گرم کردن تنور این انتخابات به هر شکلی، کمک به استبداد و در تقابل با آرمان محوری استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی و نیز در تقابل با تحقق دمکراسی و تضمین حقوق بشر در کشور عزیزمان ایران است.»
بهمن احمدی آموئی، علیرضا بهشتی، مصطفی تاج‌زاده، عیسی سحرخیز، قاسم شعله سعدی، کیوان صمیمی، محمد سیف‌زاده، فیض الله عرب سرخی، محسین میردامادی، عبدالله مومنی و بهزاد نبوی، در شمار امضاکنندگان بیانیه دوم زندانیان سیاسی هستند.
ترس از «تحریم»
اگرچه این بیانیه نیز مانند بیانیه اول زندانیان سیاسی بر« ناعادلانه»، «ناسالم» و «غیرآزاد» بودن انتخابات تاکید دارد و به صراحت خواستار عدم شرکت در انتخابات است، اما در آن از ترکیب «تحریم انتخابات» نامی برده نشده است. برخی از ناظران این اقدام را با توجه به فضای فشار و ارعاب در زندان قابل درک می‌دانند.
اصلاحطلبان، به خاطر تاکید بر عدم شرکت در انتخابات، در هفته‌های اخیر هدف حمله‌های خشم‌آگین اصول‌گرایان قرار گرفته‌اند. با کنار کشیدن اصلاحطلبان از شرکت در انتخابات، اختلاف‌های دروه اصول‌گرایان از همیشه شدیدتر شده است.
بسیاری از ناظران امور ایران نفی شرکت در انتخابات از سوی اصلاحطلبان را نشانه آن می‌دانند که آن‌ها از آمادگی جناح حاکم برای قدم برداشتن در مسیر اصلاح امور ایران به‌رغم تهدیدهای بین‌المللی ناامید شده‌اند.
NK/JT