۷ نوامبر ۲۰۰۲: گزارشگری که دو وزیر را برانداخت

رودولف آگشتاین (Rudolf Augstein) در هانوفر زاده شد. پدر و مادرش تجارت عکس و دوربین داشتند. پس از پایان دبیرستان به عنوان گزارشگر محلی در یک روزنامه در هانوفر کار کرد و آموزش دید.

۱۹ ساله بود که او را به اجبار به عنوان بی‌سیم‌چی به جبهه بردند و به این ترتیب از او یک کنشگر ضدجنگ ساختند.

۲۳ ساله بود که قرار شد تحت سرپرستی نیروهای انگلیسی که پس از جنگ دوم جهانی در هانوفر مستقر بودند، روزنامه‌ای را اداره کند اما چون علیه شیوه رساندن خوار و بار نیروهای متفق حاکم اعتراض کرد، برکنار شد ولی به او اجازه تاسیس یک هفته‌نامه خبری به سبک و سیاق مجله‌های آمریکایی مانند تایم (Time) و نیوزویک (Newsweek) را دادند.

او در یک گفتگوی رادیویی می‌گوید: «از پدرم پرسیدم اسم مجله را چه بگذاریم؟ اِشو (Echo یعنی پژواک) یا اشپیگِل (Spiegel یعنی آینه) او دومی را پیشنهاد کرد و ما هم در یکم ژانویه ۱۹۴۷ نخستین شماره را درآوردیم.»

اشپیگِل که هنوز پس از حدود ۷۰ سال مجله روشنگر، افشاگر و جنجال‌برانگیزی باقی مانده، در سال ۱۹۶۲ در مقاله‌ای رزمایش‌های ناتو در آلمان را نمونه آورد تا ثابت کند ناتو بر خلاف ادعا یک پیمان دفاعی نیست.

در آن سال آگشتاین را به جرم خیانت به میهن ۱۰۰ روز به زندان انداختند ولی با آزادی او، وزیر دفاع وقت اشتراوس (Strauss) مجبور به کناره‌گیری شد. ۲۰ سال پس از آن وزیر اقتصاد وقت به خاطر افشاگری اشپیگِل، استعفا کرد.

اشپیگِل با روشنگری‌ها و زبان انتقادی، در واقع خود را به عنوان نیروی چهارم در کنار مقننه، قضاییه و مجریه نظام سیاسی آلمان به اثبات رسانده و رودولف آگشتاین با قلم تیز و زبان تند خود در این کار نقش تعیین‌کننده‌ای داشته است.

رودولف آگشتاین در ۸۹ سالگی در شمال آلمان درگذشت.