„Како во некоја диктатура“

„Берлинер цајтунг“ денеска (24.02.2015) посветува подолг напис на одност на власта во Македонија кон оние кои мислат поинаку. Авторот Норберт Мапес-Нидек поаѓа од случајот со Александар Диневски, кого го означува како „антикорупциски активист“ кој е во истражен затвор од септември 2013 година. Диневски уште во 90-тите години ја напуштил полициската служба „оти веќе не можел да го поднесе постојаното мешање на политичарите во неговата работа“. Во октомври 2014 е осуден на четириипол години затвор оти, како што вели авторот, „заедно со поранешниот директор на агенцијата за борба против перење пари собирал документи кои го докажувале плаќањето мито при продажбата на македонскиот Телеком во 2001 година и му ги предал на еден новинар“. Судот под „криминално здружение“ подразбирал врски со мрежа која е во контакт со претставништвата на ЕУ и ОБСЕ во земјата, како и со полициската мисија на ЕУ „Проксима“. „Кој во борбата против корупцијата доставува информации до властите на ЕУ, очигледно работи за непријателот и мора да смета на соодветно казнување. Во Македонија, земја-кандидат за пристап во ЕУ, во меѓувреме на работите им се приоѓа слично како во Белорусија или Египет“, се констатира во текстот. Се укажува на 117-тото место на Македонија во однос на слободата на печатот, „зад Конго и Таџикистан, на последно место во Европа, на оваа страна од поранешниот Советски Сојуз“.

Во текстот е наведен и случајот со новинарот Зоран Божиновски. Во врска со заканата за судска постапка против лидерот на социјалдемократите Зоран Заев поради обелоденувањето на илегалното прислушкување, изнесена е и загриженоста на германската влада дека, покрај „неомилените претставници на граѓанското општество, (македноската, н.з.) влада атакува и против парламентарната опозиција“. Наведена е и информацијата дека „први жртви на државен прогон во Македонија веќе добиле политички азил во Германија, меѓу нив и еден полициски офицер од редовите на албанското малцинство“. За еврокомесарот Јоханес Хан се констатира дека „блокира било каква критика на (сметка на, н. з.) Македонија“.

„Македонија со катастрофалната положба на човековите права проаѓа толку лесно, оти ЕУ влета во стапица на владата во Скопје“. Тука е наведено дека Комисијата на ЕУ шест години последовно препорачува почеток на пристапни преговори со Македонија, но Грција секогаш става вето поради спорот околу името. „Навистина, препораката на Комисијата од година во година звучи се’ повоздржано, (...) но Брисел не сака да ја повлече. Тогаш имено - тоа се страхувањата - Грција би победила и ЕУ би го загубила целото влијание во Македонија. Во Скопје премиерот Груевски во меѓувреме ја користи таа дилема и дејствува се’ поотворено во стил на некој диктатор“, се вели покрај другото во написот на „Берлинер цајтунг“.

Има ли уште симпатии за Грција во Европа?

Во Германија наидува на неразбирање однесувањето на новата грчка влада во спорот околу долговите, што граѓаните според една анкета го означуваат како „бесрамно“. Што мислат другите во Европа? - прашува „Франкфуртер алгемајне цајтунг“ (ФАЦ) и нуди одговор.

Кај населението во Шпанија и Португалија, „во кои речиси никој не ги криви Германците за сопствените економски тешкотии, реакциите се поделени. (...) Аргументот дека Шпанците и Португалците како приматели на помош се придржуваа кон правилата на играта (...) има дејство“.

За Французите „строгата политика на штедење е спорна оти се доживува како германски диктат“, а има и „изразити симпатии за грчкиот народ“. Но, во истовреме на почетокот на февруари во една анкета „58 проценти од испитаниците се искажаа за излегување на Грција“ од монетарната унија.

Во Австрија, Грците, „поради однесувањето во должничката криза, според една штотуку објавена анкета, уживаат најмали симпатии од сите 28 држави на ЕУ“.

Ни во ЕУ-земјите на Источна и Југоисточна Европа, „нема многу разбирање за грчкиот став“. Се потсетува дека Словачка има понизок животен стандард од Грција, а Словенците „сами се извлекоа од калта“ во банкарската криза.

Симпатии за Грците во Италија имаше до моментот кога „грчкиот премиер побара отпис на долговите и нови кредити“, а Италијанците станаа свесни дека „сега се во прашање и нивните пари“.

Дебати има и во Холандија, но таму преовладува ставот дека и натаму земјата „треба да го дава својот прилог за Атина“.

Кај населението во Финска во минатите недели „се проби нетрпение и неразбирање во однос на новата грчка влада“.

Балтичките земји, во кои „приходите и имотот на населението се пониски отколку во Грција“ и кои „спроведоа големи напори за штедење за да станат членови на европската монетарна унија, критички се гледа на нивното учество во помошта за таа земја. (...) Но, многу луѓе се свесни дека и нивните земји добиле помош од Брисел“, наведува „ФАЦ“.

„Ципрас ризикува востание на екстремните левичари“

Тоа е наслов од весникот „Ди велт“. Весникот известува за јавно изнесените оцени на европарламентарецот Манолис Глезос дека „владата предводена од неговата партија Сириза ја изневери својата изборна програма. Во краен биланс таа и натаму ја спроведува програмата за штедење на претходната влада“. Глезос побара од народот да му прости дека и самиот „придонесол да се создаде илузијата“ во однос на изборните ветувања на Сириза и побара вонредно собрание на членството за да се реши дали тоа сака да го прифати новиот прагматичен курс“. Освен Глезос, според „Ди велт“ со оставка се заканил и министерот за реформа на управата Јоргос Катругалос доколку се изигра ветувањето да се вратат на работа претходно отпуштените државни службеници. Прокомунистичкото крило во Сириза веќе ги повика парламентарците да гласаат против евентуалниот договор на Атина со Еврогрупата. Весникот заклучува дека „само еден месец по доаѓањето на власт“ одненадеж е можно слабеење на позицијата на владата во парламентот.