Ile jest w stanie znieść Europa? [KOMENTARZ]

Jasne, że Niemcy - prymus w dziedzinie wpływów podatkowych - miałyby wiele powodów, aby powstać i wskazać palcem na obowiązujące prawo i porządek. Ale tego nie robią. Nie robią, chociaż możliwe byłoby ściągnięcie kar za naruszenie dyscypliny budżetowej od roku 2013 wartości kilku miliardów euro i mimo, że trudno bronią się przede wszystkim plany budżetowe Francji.

Tylko, jakie korzyści wynikłyby w chwili obecnej z tych kar? Jedyną pewną i możliwą do przewidzenia konsekwencją byłoby zwiększenie deficytu budżetowego (ze względu na te kary) w tych krajach oraz wzrost niechęci wobec UE i niemieckiego prymusa.

Więcej i mniej Europy

Dla całej idei Unii Europejskiej istnieją dwa zagrożenia. Pierwsze: państwa członkowskie UE mogą w zasadzie robić, co chcą. I inne muszą potem wspólnie z nimi ponosić konsekwencje tego postępowania – casus Grecja. Innym zagrożeniem jest rosnąca niechęć wobec Unii Europejskiej.

Pierwszemu zagrożeniu mają przeciwdziałać nowe reguły i mechanizmy, jak unia bankowa lub kary pieniężne w przypadku naruszeń. Właściwie potrzebne byłyby jeszcze głębsze ingerencje w narodową suwerenność, aby euro i UE opierały się na silnym fundamencie. Ale w końcu wystarczy to, by wszyscy zrozumieli, że konieczne jest więcej Europy.

Z drugim zagrożeniem trudniej sobie poradzić: Bruksela musi unikać wobec zadłużonych państw protekcjonalnych zachowań, ponieważ popchnęłaby ludzi w ramiona eurosceptyków i radykalnych partii, jak Front Narodowy we Francji.

Bez zaufania nie uda się podołać problemom

Oba zagrożenia są jak wędrówka po stromej grani i właśnie w takich warunkach musi sprawnie działać sterowana przez Junckera Komisja Europejska. Inaczej zaszkodzi ona jeszcze bardziej całej UE. Podejmuje się ona teraz tej akrobatycznej sztuki dając Francji, Włochom i innym zadłużonym państwom trochę oddechu i nie nakładając na nie sankcji, nie podważając zasadniczo obowiązujących w UE zasad.

W ten sposób Komisja Europejska zyska też na czasie, by podjąć swoje największe wyzwanie: odzyskać zaufanie obywateli krajów członkowskich Unii Europejskiej do europejskiego projektu. Bez takiego uzasadnienia Unia Europejska nie byłaby w stanie przeforsować swoich własnych reguł.

Felix Steiner /tłum.: Barbara Cöllen