Nadużycia w Kościele. Diecezja podała nazwiska sprawców
26 października 2023
Kolejna diecezja w Niemczech opublikowała raport dotyczący nadużyć. W ciągu ostatnich jedenastu lat w archidiecenzji Hamburg zgłoszono łącznie 272 przypadki możliwej przemocy seksualnej lub mobbingu – wynika z raportu opublikowanego przez archidiecezję w czwartek (26.10.2023). Obejmują one zarówno zarzuty wobec pracowników archidiecezji dotyczące przemocy seksualnej wobec nieletnich lub dorosłych wymagających szczególnej troski, jak i incydentów wśród dzieci i młodzieży.
Wśród zgłoszonych przypadków znajdują się również doniesienia o nadużywaniu władzy i mobbingu. Dokładna kategoryzacja została wprowadzona dopiero w 2022 roku – podaje hamburski raport. W ubiegłym roku do biura interwencyjnego wpłynęły 24 zgłoszenia. Spośród siedmiu zgłoszeń dotyczących przemocy seksualnej pięć dotyczyło przypadków sprzed około 50 lat. Tylko dwa zgłoszenia odnosiły się do aktualnych incydentów.
Nazwiska sprawców
Raport nie podaje jednak nazwisk sprawców lub podejrzanych o nadużycia. Wikariusz generalny archidiecezji hamburskiej Sascha-Philipp Geissler jako powód podał brak wystarczającej pewności prawnej.
To odpowiedź kolejnej diecezji w Niemczech na krok, jaki poczyniła w ubiegłym tygodniu diecezja akwizgrańska, publikując nazwiska 52 duchownych sprawców i jednej osoby świeckiej.
Były to nazwiska „sprawców i domniemanych sprawców” nadużyć. Jako kryteria podano: prawomocny wyrok oskarżonej osoby przez sąd państwowy albo kościelny. Za wystarczającą przesłankę uznano też pozytywnie zaopiniowany wniosek ofiary o uznanie wyrządzonej jej krzywdy. Opublikowano tylko nazwiska sprawców, którzy nie żyli od co najmniej dziesięciu lat.
Kiedy ujawniać?
Zajmując stanowisko w toczącej się debacie, archidiecezje Paderborn i Muenster poinformowały, że nie opublikują na razie nazwisk duchownych, którzy dopuścili się nadużyć seksualnych.
Pełnomocnik ds. ofiar przemocy w diecezji Muenster Peter Frings powiedział niemieckiemu portalowi „Kirche und Leben”, że „rozumie działanie diecezji akwizgrańskiej w sprawach dotyczących skazanych przestępców”. Można też dyskutować o podawaniu nazwisk w przypadkach, w których istnieje kilka wiarygodnych oskarżeń przeciwko sprawcom.
„Wątpliwa” procedura
Jego zdaniem absolutnie konieczna jest jednak zgoda zainteresowanych osób. Interes diecezji lub opinia rady doradczej nie może być przewodnią zasadą.
Frings uważa procedurę z Akwizgranu za „błędną i bardzo wątpliwą” w tych przypadkach, w których nazwisko domniemanego sprawcy jest publikowane tylko na podstawie jednego wiarygodnego wniosku o uznanie wyrządzonej krzywdy. Według niego jest to niezgodne z zasadami praworządności.
(KNA/dom)