Μακρόν: Όχι στα «δύο άκρα»

Με επιστολή του προς τον επαρχιακό τύπο αποφάσισε για δεύτερη φορά να επικοινωνήσει με τους Γάλλους ο Εμανουέλ Μακρόν, τερματίζοντας την τετραήμερη σιωπή του μετά τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών. Τις τελευταίες διορθώσεις στο κείμενο τις έκανε στο αεροπλάνο που τον μετέφερε στις ΗΠΑ για τα 75 χρόνια του ΝΑΤΟ, όπως μετέφεραν οι δημοσιογράφοι που τον συνοδεύουν, χωρίς να κατορθώσουν στη συνέχεια να του ζητήσουν περαιτέρω διευκρινίσεις.

Πρόκειται για μια «επιστολή-κάλεσμα» για τη δημιουργία μίας «σταθερής πλειοψηφίας, αναγκαστικά πλουραλιστικής», εκτιμώντας ότι «κανείς δεν νίκησε» στις βουλευτικές εκλογές και υπογραμμίζοντας ότι «μέσα από τις κάλπες οι Γάλλοι επέλεξαν το δημοκρατικό μέτωπο» (που ειχε σαν συνέπεια τον φραγμό στην Ακροδεξιά μετά τις αποσύρσεις δημοκρατικών υποψηφίων σε πολλές εκλογικές περιφέρειες).

Ποιες είναι οι  «δημοκρατικές δυνάμεις»;

Το κάλεσμα Μακρόν απευθύνεται «στο σύνολο των πολιτικών δυνάμεων που αναγνωρίζουν τους δημοκρατικούς θεσμούς». Η φράση είναι σημαντική, όχι όμως και σαφής. Απαιτεί διευκρινίσεις, τις οποίες ο πρόεδρος, βρισκόμενος στο εξωτερικό, απέφυγε να δώσει.

Την απάντηση έδωσε τελικά στους δημοσιογράφους το προεδρικό περιβάλλον στο Παρίσι, λέγοντας ότι με την έκφραση «δημοκρατικές δυνάμεις» ο πρόεδρος εννοεί, όπως και παλαιότερα, «το δημοκρατικό τόξο» στο οποίο αποκλείονται τα δύο άκρα: στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για την «Εθνική Συσπείρωση» (RN) της Ακροδεξιάς, που μάλιστα ήλθε πρώτη στους ψήφους με 11 εκατομμύρια εκλογείς και το «Μέτωπο της Αριστεράς» που νίκησε στις έδρες.

Η εν λόγω διευκρίνιση προκάλεσε θυμό, αγανάκτηση, και οργή στην αντιπολίτευση. Η Μαρίν Λεπέν μίλησε για ένα «τσίρκο αναξιότητας». Το «Λαϊκό Μέτωπο» έκανε λόγο για «βέτο του μονάρχη στους θεσμούς» και  «άρνηση της δικής του ήττας». Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν των «Ανυπότακτων» ζητά από τον πρόεδρο «να υποκλιθεί στα αποτελέσματα», οι δε δημοκρατικοί πολίτες σε πλήρη κατάπληξη διερωτώνται: Πώς ο πρόεδρος από εγγυητής των θεσμών φτάνει σε τέτοια άρνηση; Δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν αφήνει την Αριστερά να δοκιμάσει, όπως θέλει και όπως της δίνει την ευκαιρία το Σύνταγμα, με δεδομένο ότι ανά πάσα στιγμή υπάρχουν όλα τα νόμιμα εργαλεία (όπως μία πρόταση μομφής) για να ανατραπεί, εάν δεν τα καταφέρει.