جوانی که از مسیر مهاجرت دوباره به افغانستان بازگشت

عزیز نظری که از دانشگاه طبی کابل سند فراغت دارد، مدت سه سال را در شفاخانه اطفال در بخش داخله و اطفال ایفای وظیفه نموده بود. او می گوید در سال های اخیر تحت تاثیر این زمزمه ها قرار گرفته بود که افغانستان مکان خوبی برای جوانان تحصیلکرده نیست و بهتر است به کشورهای اروپایی سفر کند. سرانجام او با آماده نمودن بیش از چهار هزار دالر امریکایی رخت سفر می بندد و از طریق ایران خود را به ترکیه رسانده و پس از آن در تلاش رسیدن به یکی از کشورهای اروپایی می شود.

او چشم دید خود را از وضعیت راه های دشوارگزر چنین بیان می کند: «در مسیر راه وضعیت بسیار دلخراشی را متوجه شدم و به چشمانم دیدم که چگونه افراد گلوله باری می شوند. در مسیر راه برای نظامیان ایران امر گلوله باری داده شده بود و در این مسیر تعداد زیادی از افغان ها به ویژه زنان، کودکان و کهنسالان جان های شان را از دست دادند و تعداد زیادی جراحت برداشتند.»

عزیز نظری می گوید از آن لحظه که با خانواده خداحافظی نموده بود، هر قدمی که می گذاشت پشیمانی اش بیشتر می شد تا سرانجام تجربه نمودن این چالش ها در مسیر راه سبب شد که هیچ امیدی برای ادامه سفر باقی نماند. او رسیدن دوباره به آغوش گرم خانواده را یکی از آرزوهای دیرین خود دانست. او می گوید هر لحظه در انتظار آن بودم که آغوش گم شده خانواده ام را دوباره دریابم.

این جوان که از ترکیه دوباره به افغانستان برگشت، می گوید: «احساسی که آن زمان داشتم در هیچ قالبی نمی گنجد که آن را بیان کنیم، خیلی خوشحال بودیم که دوباره به آغوش خانواده خود رسیدیم اصلا هیچ نمی توانیم احساسات آن روز را با کلمات خود بیان بدارم.»

نظری که مسیر راه مهاجرت را تجربه کرده است، می گوید دیگر هرگز تلاش نمی کند خود را از این طریق به اروپا برساند: «هرگز نه! فقط تصمیم من بر این است که در افغانستان باشیم، چون اینجا تحصیل کرده ایم و باید در این جا خدمت نماییم. اندیشه ما اندیشه اروپا نیست. برای ما اروپا ساخته نشده است. اندیشه ما برگشت دوباره بود که همین را بزرگترین خوشی خود می دانیم.»