شهرک قالین‌بافان افغان در پاکستان؛ کار سخت با مزد ناچیز
۱۴۰۲ خرداد ۳۰, سه‌شنبه
شماری از مهاجران افغان برای پیشبرد زندگی شان در پاکستان قالین می‌بافند. این مهاجران در ناحیه «اتک» زندگی می‌کنند و این محله به خاطر پیشه قالین‌بافی مهاجران افغان مشهور است.
عبدالله یکی از این مهاجران است که شش ماه قبل با خانواده هفت نفری‌اش به پاکستان مهاجرت کرده و اکنون تمام اعضای فامیلش به قالین‌بافی مصروف اند.
عبدالله می‌گوید که به دلیل فقر، بیکاری و بازماندن دخترانش از ادامه تحصیل مجبور به ترک افغانستان شد، اما مهاجرت به پاکستان نیز باعث بهبودی اوضاع او نشده است.
او می‌افزاید: «ما برای بهتر شدن وضع زندگی خود به پاکستان آمدیم. اما این جا کار پیدا نکردیم و مجبور شدیم که قالین‌بافی کنیم. پسران و دخترانم نیز در مکتب شامل نشده و درس‌های شان را ادامه داده نتوانستند.»
عبدالله پنج فرزند زیر ۱۸ سال دارد و چهار فرزندش همپا با پدر و مادر همه روزه از ساعت هفت صبح تا ۱۰ شب قالین می‌بافند.
سمیع الله فرزند ۱۲ ساله عبدالله است که از چهره‌اش خستگی و مایوسیت هویداست. به گفته عبدالله، کار پرمشقت قالین‌بافی و نشستن پشت کارگاه قالین در ساعات طولانی روز و آن هم به گونه متواتر، فرزندانش را افسرده کرده است.
مرتبط: بانوی گلیم‌باف مهاجر: زندگی هیچ گاهی بر وفق مرادم نچرخید!
او اضافه می‌کند: «از وقتی قالین‌بافی را شروع کردیم، چندین بار فرزندانم مریض شدند. بیماری تنفسی پیدا کردند.»
این مهاجران افغان فرش‌های گرانبهایی تولید می‌کنند، اما شکایت دارند که در بدل کار پرمشقت مزد اندک دریافت می‌کنند که برای مصارف زندگی شان بسنده نیست. بسیاری آن‌ها مزد مشخص ندارند، بلکه به شکل قراردادی در بدل بافیدن هر تکه قالین مزد می‌گیرند.
مینا، یکی دیگر از مهاجران افغان است که از یک سال به اینسو با خانواده‌اش در پاکستان به سر می‌برد. او با هشت تن از خواهران و برادرانش در خانه قالین می‌بافند و همه روزه ۱۴ تا ۱۵ ساعت مصروف این کار اند.
مینا می‌گوید: «ما در یک ماه یک قالین ۱۰ متر مربع را می‌بافیم که مزد آن ۴۰ هزار کلدار (روپیه) پاکستانی می‌شود. تامین هزینه‌های زندگی در پاکستان با این مقدار پول بسیار دشوار است، چون قیمت مواد غذایی بلند شده و در کنار آن کرایه خانه، مصارف برق، آب و گاز و سایر هزینه‌ها نیز است.»
مرتبط: «۹۰ درصد قالین افغانستان به پاکستان قاچاق می‌شود»
پایین بودن مزد باعث شده که بسیاری خانواده‌ها کودکان خود را نیز در قالین‌بافی شامل کنند. قالین‌بافی در ساعات طولانی روزانه بر صحت و روان این کودکان تاثیرات منفی می‌گذارد.
فریده، خواهر ۹ ساله مینا، عوض رفتن به مکتب و انجام بازی‌های کودکانه، همه روزه با سایر اعضای خانواده قالین می‌بافد.
مینا می‌گوید که در سه ماه گذشته خواهرش فریده دو بار بیمار شده و دلیل آن را قالین‌بافی و قرار گرفتن در معرض آلودگی‌های محیط کار می‌داند.
او اضافه می‌کند: «فریده و سه تن از برادرانم که کوچک هستند، همواره می‌گویند که می‌خواهند درس بخوانند. اما مجبوریت‌ها سبب شده که آنان قالین ببافند. گرد و غبار قالین‌بافی آنان را مریض کرده است.»
احمد قول، رئیس یکی از شرکت‌های قالین فروشی تائید می‌کند که در بیشتر خانواده‌ها کودکان بالاتر از هشت سال مصروف قالین بافی اند. او می‌گوید: «دستگاه و تار قالین بسیار قیمت است. برای بیشتر قالین‌بافان مواد خام و کارگاه قالین را شرکت‌ها تامین می‌کنند. دستمزد قالین‌بافان بسیار کم است.»
احمد قول که خودش یک مهاجر افغان است، از ۲۲ سال به این سو مصروف خرید و فروش قالین در شهرک اتک است. ۳۰ مهاجر افغان برای او قالین‌بافی می‌کنند.
احمد قول می‌گوید: «مواد خام قالین‌ها از افغانستان، عربستان، ایران و برخی از کشورهای دیگر وارد پاکستان می‌شود.» او استدلال می‌کند که به دلیل قیمت بودن مواد خام، دستمزد قالین‌بافان بسیار کم است.
احمد قول توضیح می‌دهد که این قالین‌ها بعد از تکمیل شدن و پروسس، به نام قالین پاکستانی در بازارهای داخلی و خارجی عرضه می‌شوند.
بربنیاد آمار رسمی، پاکستان میزبان بیش از سه میلیون مهاجر افغان است و شمار زیادی هم به گونه ثبت نشده در این کشور زندگی می‌کنند.
هرچند آمار مشخص از شماری مهاجران افغان مصروف قالین‌بافی در پاکستان وجود ندارد، اما تخمین زده می‌شود که شمار آنان بیش از هزاران تن باشد.