"ما پناهجویان قادر به هر کاری هستیم"

از کمپ های پناهجویان تا استدیوم ها و ورزشگاه های مسابقات المپیک ۲۰۱۶ در شهر ریو ده ژنیرو در برازیل!

ده پناهجوی ورزشکار در چارچوب یک تیم پناهجویان در مسابقات امسال از تاریخ ۵ تا ۲۱ آگست اشتراک دارند. آنها می خواهند با متانت بر یأس و درماندگی خود غلبه حاصل کرده و حتی برندۀ القاب قهرمانی گردند.

یکی از این ورزشکاران یُسرا ماردینی، دختر سوریایی است که به خاطر جنگ های داخلی از کشور اش فرار کرده و کمتر از یک سال پیش به آلمان پناه آورده است. این پناهجوی ۱۸ ساله در یک نشست خبری در شهر پر جمعیت ریو ده ژنیرو گفت که اشتراک در این مسابقات برای وی "افتخار مطلق" است.

یک سال پیش، زمانیکه یُسرا از مسیر خطرناک بحیرۀ مدیترانه برای رسیدن به اروپا تلاش می کرد، چنین رویدادی اصلاً به فکرش نمی رسید. در آن زمان وقتی موتور قایق حامل شان، که تعداد بسیار زیادی در آن سوار بودند، از کار افتاد و آب کم کم داخل قایق می شد، یُسرا ماردینی و خواهرش فوراً خود را به آب انداختند و از ریسمان قایق محکم گرفتند. آنها سه نیم ساعت تمام ریسمان قایق را رها نکردند و شناکنان این قایق را بالاخره به محل امن رساندند.

یسرا ماردینی در ریو ده ژنیرو در مسابقات شنا شرکت می کند. او می خواهد در آنجا نه تنها از کشور زادگاه اش، بلکه از کمیتۀ المپیک و وطن جدید اش آلمان نمایندگی کند. او می گوید: «آنها از من حمایت کردند و همه امکانات را برایم میسر ساختند.»

همچنان رامی انیس، پناهجوی دیگر سورایی، نیز شامل تیم پناهجویان در این مسابقات است. او در سال ۲۰۱۱، زمانیکه مجبور بود به خدمت سربازی برود، چاره ای جز فرار از وطن نداشته است. رامی انیس در ریو گفت: «طبعاً به خاطر جنگ ها در کشور های مان اندوهگین هستیم، اما تیم پناهجویان نومیدی را به خود راه نمی دهد. ما ارادۀ آهنین داریم.»

با وجود آن آنها احساس یأس خود را گاهی پنهان کرده نمی توانند. وقتی از یودوکا پوپولِه میسینگا، ورزشکار دیگری از تیم پناهجویان، در یک نشست خبری پرسیده شد که با اشتراک اش در مسابقات المپیک چه پیامی می خواهد بفرستد، او نتوانست جلو اشک هایش را بگیرد. او تازه ۹ سال داشت که هنگام فرار از جنگ ها در منطقۀ کیسانگانی در جمهوری دموکراتیک کانگو، از خانواده اش جدا شد. او هشت روز در جنگل پنهان شده بود، تا آنکه نجات داده شد و در یک مرکز کودکان آواره در کینشاسا پناه یافت. پوپولِه میسینگا می گوید: «من دو برادر دارم، که از سال ها به اینسو آنها را ندیده ام. حتی چهرۀ شان را به یاد ندارم.» او، که در این میان در برازیل زندگی می کند، امیدوار است که با اشتراک در مسابقات المپیک بتواند روزی برداران خود را نیز به برازیل بیاورد و با آنها یکجا زندگی کند.

به قول کمیتۀ بین المللی المپیک، این ده ورزشکار منتخب باید "نماد امیدواری" برای همه پناهجویان در سراسر جهان باشند و بتوانند توجه جهانیان را به وسعت بحران پناهجویان جلب کنند. این ده ورزشکار در ریو ده ژنیرو زیر پرچم المپیک مسابقه انجام می دهند. مربی ها و سرپرست ها را کمیتۀ بین المللی المپیک در اختیار شان قرار می دهد. آنها از کشور های سوریه، کانگو، اتوپیا و سودان جنوبی اند.

اینکه آنها موفق گردند بر سکوی قهرمانی بایستند، تا هنوز معلوم نیست. اما وقتی از جرالدو برناردیس مربی میسینگا پرسیدند که آیا این پناهجویان مدال کسب خواهند کرد، او در پاسخ گفت: «همینکه آنها موفق شده اند خود را تا ریو برسانند، در حقیقت مدال خود را قبلاً کسب کرده اند.»