روند اخراج از کشور در آلمان چگونه است؟

در مورد اخراج از کشور زمانی سخن زده می شود که مقام ها و پولیس اشخاصی را که پاسپورت آلمانی ندارند، به ترک این کشور مجبور کنند.

به پناهجویان قبول ناشده ای که در آلمان «حفاظت فرعی» دریافت نمی کنند، اطلاع داده می شود که باید کشور را در عرض 30 روز ترک بگویند و اگر آن ها این کار را داوطلبانه انجام ندهند، مجبور به انجام آن خواهند شد.

متقاضیان پناهندگی از «کشورهای مبدا امن» باید آلمان را در عرض یک هفته ترک کنند.

پناهجویان چگونه از کشور اخراج می شوند؟

اغلب گزارش داده می شود که پولیس پناهجویان را صبح بسیار زود بیدار می کند و آن ها را پس از بسته بندی وسایل شان به میدان هوایی انتقال می دهد.

پولیس می گوید می خواهد به این وسیله مطمئن شود که افرادی که قرار است اخراج شوند، فرار نکنند و به کشور مبدا آن قدر زود برسند که مقام ها بتوانند آن جا در ساعت کاری شان به آن ها رسیدگی کنند.

بیشتر موارد اخراج از طریق هوایی انجام می شود و اشخاصی که به تنهایی اخراج می شوند با پروازهای روزمره به کشورهای مبداشان فرستاده می شوند.

اخراج های دسته جمعی گروه های 50 یا 150 نفری با هواپیمای اختصاصی «چارتر» انجام می شود که پناهجویان قبول ناشده را به کشورهای مبداشان انتقال می دهد. میزان اخراج هایی که توسط آژانس محافظت از مرزهای اتحادیه اروپا (فرانتکس) در سرتاسر اتحادیه اروپا سازمان دهی می شود، در حال افزایش است.

ممنوعیت اخراج چه زمانی اعتبار پیدا می کند؟

هرگاه که اداره فدرال آلمان برای مهاجرت و آوارگان تقاضای یک پناهجو را رد می کند، بررسی می کند که آیا فرد متقاضی در کشور مبداش در معرض تهدید «جدی و مشخص جانی و حیاتی قرار دارد» و آیا آزادی اش در خطر است.

به طور مثال حکم ممنوعیت اخراج در مورد افرادی صادر می شود که مبتلا به بیماری خاصی باشند که معالجه اش در کشور مبدا ممکن نیست و یا پناهجو امکان پرداخت هزینه معالجه را ندارد و یا این که خطر بروز دشواری های شدید برای اطفال در کشور مبدا وجود داشته باشد.

به فردی که حکم ممنوعیت اخراج در مورد او صادر شده، اجازه اقامت یک سال داده می شود که امکان تمدید آن وجود دارد. حکم ممنوعیت اخراج به ندرت صادر می شود: از مجموع 194 هزار تصمیم گیری اداره مهاجرت در مورد تقاضاهای پناهجویی، فقط در 1 هزار مورد ممنوعیت اخراج اعلام شده است.

ایالات آلمان فدرال که پناهجویان آن جا ساکن هستند، چه نقشی دارند؟

16 ایالت آلمان فدرال و اداره های رسیدگی به شهروندان خارجی در آن جا مسئول اجرای احکام اخراج از کشور هستند.

پس از اعلام حکم اداره مهاجرت آلمان، این اداره ها در مورد اخراج پناهجوی قبول ناشده و یا «تحمل» او تصمیم می گیرند. مدرک دولدونگ یا «تحمل» در آلمان زمانی به پناهجو داده می شود که به دلایل قانونی و عملی امکان اخراج او (هنوز) وجود ندارد.

چند مثال: در مورد پناهجویانی که حکم اخراج از کشور در مورد آن ها صادر شده، اما پاسپورت معتبر ندارند، زمانی که کشور مبدا از پس گرفتن پناهجوی قبول ناشده خودداری کند، در صورت مبتلا بودن به بیماری های جدی و ناتوانی جسمی، امکان تمدید مدرک دولدونگ وجود دارد.

ایالت های تحت رهبری حزب سوسیال دموکرات آلمان (اس پی دی) مانند ایالات نورد راین وِست فَلِن و راین لَند فَلتس تاکید می کنند که اخراج از کشور تنها راه نیست و با مشوره دهی نیز می توان بسیاری از پناهجویان قبول ناشده را به خروج داوطلبانه از کشور متقاعد کرد. ایالت بایرن تحت رهبری حزب سوسیال مسیحی (سی اس یو) در مقابل تاکید می کند که حکم اخراج از کشور را بدون هیچگونه اغماضی به اجرا در می آورد.

هرکدام از ایالت های آلمان در این مورد عملکرد متفاوتی دارند.

بررسی سازمانی به نام خدمات رسانه یی در بخش ادغام نشان داد که میزان موارد اخراج از کشور در ایالت زاکسن در فاصله زمانی جنوری تا نومبر سال 2015 دو برابر شمار پناهجویانی بوده که این ایالت را به طور داوطلبانه ترک کرده اند. در مقابل در ایالت راین لند فلتس، 90 درصد از پناهجویان قبول ناشده کشور را داوطلبانه ترک گفته اند.

آلمان در سال های گذشته چه تعداد پناهجو را اخراج کرده است؟

از سال 2013 موارد اخراج افزایش یافته است. در سال 2014 تقریبا 11 هزار تن از کشور اخراج شده اند. در سال 2015 این تعداد به 21 هزار تن رسیده است. در سال روان تا پایان ماه اپریل بیش از 9 هزار پناهجوی قبول ناشده اخراج شده اند.

پناهجویان به کدام کشورها بازگردانده می شوند؟

در سال های گذشته به خصوص شهروندان کشورهای صربستان، مقدونیه، کوزوو، البانیا و بوسنیا هِرزِگووینا از آلمان اخراج شده اند.

وزیران داخله ایالات آلمان در سال 2012 اخراج پناهجویان سوری را به حالت تعلیق درآوردند. این قانون تا سپتمبر سال 2016 تمدید شده است.

تا به حال چه تعداد پناهجو باید کشور را ترک می کردند؟

در اواسط سال 2015 به طور مکرر اعلام شد که 540 هزار پناهجوی قبول ناشده در آلمان به سر می برند و بسیاری از آن ها بیش از ده سال است که در این کشور زندگی می کنند.

اما پناهجوی قبول ناشده باید زمانی کشور را فورا ترک بگوید که مدرک دولدونگ یا «تحمل» نداشته باشد. در اواسط سال 2015 این مساله فقط در مورد 51 هزار تن صدق می کرد. وزارت داخله آلمان اعلام کرد که شمار پناهجویانی که باید کشور را بلافاصله ترک بگویند، در سال 2016 نیز تقریبا به همین میزان می باشد.

روند خروج داوطلبانه از کشور چگونه پیش می رود؟

در مجموع می توان گفت که موارد خروج داوطلبانه از کشور – با برنامه های حمایتی – به وضوح بیشتر از موارد اخراج (اجباری) است. طبق اطلاعات وزارت داخله در سال 2016 نیز تا پایان ماه اپریل بیش از 20 هزار تن کشور را داوطلبانه ترک گفتند.

نظر خانم ناظر بر روند اخراج چیست؟

آلمان در سال 2001 در میدان هوایی دوسِل دورف، نخستین مرکز نظارت مستقل بر روند اخراج را داشت که در سرتاسر اتحادیه اروپا بی سابقه بود.

امروز خانم دالیا هونِه از یک سازمان خیریه در این میدان هوایی بر رعایت حقوق بشری پناهجویانی که اخراج می شوند، نظارت می کند. او می گوید که موارد اخراج در دوسل دورف نیز در حال افزایش است و بسیاری از پناهجویانی که این حکم شامل آن ها می شود، در وضعیت روحی بدی هستند.

به گفته این خانم، آن هایی هم که مدت زیادی «تحمل می شدند» با وجود هشدار پیشاپیش پولیس غافلگیر می شوند: «من انسان هایی را دیده ام که عینک شان یا داروهای شان را فراموش کرده بودند و پول به همراه نداشتند». خانم هونه خواهان پرسنل بیشتر و حقوق قضایی برای ناظران بر روند اخراج در آلمان است.