"عدالت اجتماعی" سی سال پس از انقلاب

انقلاب اسلامی به مردم ایران قول عدالت اجتماعی داد، اما بر ابعاد بی عدالتی که در زمان شاه بشدت رشد کرده بود، بعد از انقلاب افزوده شد. در ایران هر روز از تعداد افرادی که بتوانند تنها با یک شغل از پس مخارج زندگی خود برآیند، کاسته می‌شود. برای نمونه، احمد که در حمل زباله شهرداری تهران کار می‌کند، می‌گوید که دستمزد‌ها به موقع پرداخت نمی‌شوند و بخاطر اینکه حقوق‌اش کفایت هزینه‌ها را نمی‌کند، مجبور است پس از پایان کار رسمی‌اش در جای دیگری نیز به کار بپردازد. احمد در ادامه می‌افزاید:«ما اینجا کسانی را داریم که شاید سه شغلی هم هستند. دو تا شغلی بیشترند، یک شغل اصلا کافی نیست. ما الان اینجا داریم که بازنشسته‌اند، پیرمرد بنده خدا می‌آید سر کار، مجبوره چون نمی‌رسه».

بنا بر آمار، ۲۰ درصد از مردم ایران زیر خط فقر زندگی می‌کنند که هر روز بر تعداد آنان نیز افزوده می‌شود. پنج سال پیش که محمود احمدی نژاد بعنوان رئیس جمهور و "حامی مستضعفان" انتخاب شد، قول مبارزه با فقر و بی‌عدالتی را داد.

ناامیدی از عمل به قول‌های داده شده در چهره مردم دیده می‌شود. محمد ۴۸ سال سن و سه فرزند دارد و در مشهد راننده تاکسی است. او می‌گوید:« عدالت نیست . این حکومت با ۷۰ میلیون نفر، شاید ۵ میلیون نفر ازش سود می‌برند. باقی مردم زیر نقطه صفر‌اند. ما الان شرمنده زن و بچه‌مان هستیم. دختر من چهار سال تمام با اتوبوس رفت و آمد و درس خواند و لیسانس گرفت. به این قبله محمدی من الان حتی توانائی خرید یک کادو برای این بچه را ندارم. چرا مردم را اینقدر شرمنده کرده‌اند. از نظر تغذیه صفر هستیم، بعد از ۲۵ سال کار من نمی‌توانم یک برنج خوب برای خانواده‌ام بخرم، برنج نیمه می‌خرم».

یک چهارم مردم ایران، رسما بدون شغل هستند. میزان تورم ۳۰ درصد است. براساس آمار رسمی، یک سوم فارغ التحصیلان به بازار کار جذب نمی‌شوند و بسیاری از آنان به فکر ترک کشور هستند. مهدی که فارغ التحصیل رشته انفورماتیک از تهران است، می‌گوید:«من خودم شخصا دارم الان برنامه‌ریزی مهاجرت به یک کشور دیگر را می‌کنم. چون که می‌بینم، تلاشی که دارم اینجا می‌کنم‌، خیلی آینده‌اش روش نیست. علاوه براین در شهری زندگی می‌کنم که جمعیت عظیمی درآن زندگی می‌کنند. روزبه روز جمعیت ورودی به آن بیشتر می‌شود و فرصت‌های شغلی در آن دارد کمتر می‌شود».

جمهوری اسلامی دوران سختی را پیش رو دارد. فقر در حال گسترش است و پس از اینکه بهای نفت از ۱۴۷ دلار به ۵۰ دلار رسید، خزانه نیز رو به خالی شدن است. تمام برنامه‌های کشور بر اساس نفت بشکه‌ای ۸۰ دلار تنظیم شده بود و حال باید همه آنها باردیگر بازرسی و از نو تنظیم شوند.