جمهوری آذربایجان با انتقال آب دریای خزر مخالف نیست
۱۳۹۱ اردیبهشت ۱, جمعهعملیات انتقال آب دریای خزر روز ۲۸ فروردین ۱۳۹۱ با حضور احمدی نژاد، رئیس جمهوری اسلامی، در استان مازندران آغاز شد. به رغم بحثهای فراوان داخلی بر سر انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی ایران، کشورهای همسایه شمالی واقع در حاشیه خزر تاکنون رسما با این موضوع مخالفت نکردهاند.
حسین باقراف، وزیر محیط زیست و منابع طبیعی جمهوری آذربایجان، به رسانههای این کشور گفته است: «برداشت ۵۰۰ میلیون مترمکعب آب در سال از دریای خزر برای تامین آب مورد نیاز مردم ایران برای محیط زیست این دریا خطر و تهدید نیست».
این مقام جمهوری آذربایجان معتقد است که به دلیل آب شدن کوههای یخ در حاشیه رودخانههای اطراف دریای خزر، حجم زیادی آب وارد این دریا میشود. وی همچنین مدعی شده که هر ۲۰۰ سال میزان سطح آب دریای خزر بین ۴ تا ۵ متر کم و زیاد میشود. بنا بر اعلام برخی از رسانههای داخلی آذربایجان، مقامهای این جمهوری نیز از قرار قصد دارند آب دریای خزر را شیرین و در صنایع این کشور استفاده کنند.
قزاقستان آب را شیرین میکند
یک کارشناس محلی به دویچه وله گفت که قزاقستان از زمان شوروی سابق برای مصرف صنایع واقع در کنارههای دریای خزر، آب این دریا را شیرین میکند. به گفتهی او البته به دلیل درصد بالای نمک، آب شیرینشده در سواحل قزاقستان فقط در صنایع این کشور مصرف دارد.
بیش از ۸۵ درصد از آب دریای خزر از رود ولگا تامین میشود و درصد نمک در شمال خزر در هر هزار لیتر آب حدود ۷ گرم است. درحالی که همین میزان آب دریای خزر در بخش جنوبی آن، یعنی در سواحل ایران، جمهوریهای آذربایجان و ترکمنستان، ۱۳ گرم نمک دارد.
به گفتهی این کارشناس محلی نیز شیرینسازی آب در قزاقستان پیامدهای منفی زیستمحیطی در پی نداشته است.
دلیل عدم مخالفت کشورهای ساحلی خزر با طرح ایران
ترکمنستان، دیگر همسایه ایران در خزر، اما تا کنون به عملیات انتقال آب این دریا به فلات مرکزی ایران، رسما واکنشی نشان نداده است. کارشناسان محلی در گفتوگو با دویچه وله اذعان کردند که در ترکمنستان نیاز به شیرینسازی آب بیشتر از ایران است. بیش از ۸۵ درصد وسعت این کشور را صحرای شن تشکیل میدهد. ترکمنستان با وجود این پروژههای شیرینسازی آب را تا کنون به دلیل بالا بودن هزینه عملی نساخته است.
به اعتقاد این کارشناسان عدم مخالفت کشورهای یادشده با طرح شیرینسازی و انتقال آب دریای خزر به مرکز ایران به این دلیل است که خود این کشورها نیز قصد دارند طرحهای مشابهی را اجرا کنند و به نتایج تجربه ایران چشم دوختهاند.