فضای ملتهب تبت در سالروز ناآرامی‌ها
۱۳۸۷ اسفند ۲۵, یکشنبه
سالروز خیزش مردم تبت (۱۰ مارس ۱۹۵۹) مناسبتی بود برای مردم این منطقه تا در سال گذشته علیه حکومت چین دست به حرکت‌های اعتراضی بزنند. سپس در روز ۱۴ مارس همان سال، این حرکت‌های اعتراضی تبدیل به ناآرامی‌هایی شد که هفته‌ها به طول انجامید و به استان‌های همجوار تبت هم سرایت کرد.
طبق اطلاعات رسمی، در جریان ناآرامی‌های ۱۴ مارس سال گذشته ۲۲ نفر جان خود را از دست دادند. اما تبتی‌های تبعیدی شمار کشته‌شدگان را ده برابر این آمار برآورد می‌کنند.
پلیس چین از بیم تکرار حوادث سال گذشته، روز شنبه، ۱۴ مارس، فضایی امنیتی را بر این منطقه حاکم کرد.
البته این فضا فقط مختص لهاسا، پایتخت تبت، نبود. ساکنان مناطق همجوار نیز گزارش‌های مشابهی را در مورد شباهت وضعیت محل سکونت خود با لهاسا و اتخاذ تدابیر شدید امنیتی از سوی پلیس چین داده‌اند. پلیس از جمله ورودی شهر چنگدو به مناطق حوالی تبت را مسدود کرده است.
چین تبت را بخشی از سرزمین خود می‌داند. در سال ۱۹۵۱ هجوم واحدهای نظامی چین به تبت آغاز شد. سپس این منطقه ناآرامی‌های بسیاری را تجربه کرد که اوج آن قیام مردم تبت در سال ۱۹۵۹ بود. در جریان سرکوب خونین قیام مردم این منطقه، در روز ۱۷ مارس اقامتگاه تابستانی دالایی لاما، رهبر مذهبی تبت، گلوله‌باران شد. پس از این واقعه بود که دالایی لاما از طریق کوه‌های هیمالیا به هند گریخت.
تظاهرات در تایوان
روز شنبه در تایپه، پایتخت تایوان، نیز صدها نفر از مردم علیه حکمرانی چین بر تبت تظاهرات کردند. تظاهرکنندگان تصویر عظیمی از دالایی لاما را با خود حمل می‌کردند. آنها شعارهایی همچون «تبت را آزاد کنید» یا «استقلال برای تبت» سر می‌دادند.
بسیاری از تظاهرکنندگان در تایوان نگرانی خود را از این مسئله ابراز می‌کردند که سرنوشت مشابه تبت می‌تواند کشور آنها را نیز تهدید کند.
تایوان و چین از زمان جنگ داخلی سال ۱۹۴۹ از یکدیگر جدا شده‌اند، اما حکومت چین کماکان این جزیره را بخشی از خاک خود می‌داند.
در گذشته از سوی زمامداران چین عنوان می‌شد که برای رسیدن به هدف وحدت مجدد دو کشور، در صورت لزوم می‌توان از اهرم زور استفاده کرد. اما از زمانی که در ماه مه سال گذشته پرزیدنت ما اینگجو در تایوان به قدرت رسید، روابط دو کشور به‌وضوح بهبود یافت.
روز شنبه همچنین پلیس در نپال یک شهروند نروژ و یک زن بریتانیایی را دستگیر کرد. این دو در برابر ساختمان سفارت چین در کاتماندو علیه سیاست پکن در قبال تبت اعتراض کرده بودند.