نقشه نازی‌ها برای استفاده از پشه به عنوان سلاح بیولوژیکی
۱۳۹۲ بهمن ۲۵, جمعه
کلاوس راینهارد، حشره‌شناس دانشگاه توبینگن در اسناد و پروتکل‌های مربوط به اردوگاه کار اجباری در داخاو به شواهدی برخورده است که به اعتقاد وی نشاندهنده‌ی تلاش نازی‌ها برای استفاده "تسلیحاتی" از پشه بوده است.
طبق مقاله‌ی این پژوهشگر که در نشریه تخصصی Endeavour به انتشار رسیده، رژیم ناسیونال سوسیالیستی آلمان در اواخر جنگ جهانی ظاهرا در تلاش یافتن راه‌هایی بوده تا پشه‌های آلوده به انگل مالاریا را به عنوان سلاح‌های بیولوژیکی به کار بندد.
نهاد قدرتمند "اس‌اس" در آن زمان موسسه‌ای تحقیقاتی در اردوگاه کار اجباری در داخاو راه‌اندازی کرد تا برنامه‌های خود را در این زمبنه پیش ببرد.
در مقاله مزبور در این ارتباط آمده است: «در سال ۱۹۴۴ آزمایش‌هایی در موسسه تحقیقاتی داخاو صورت گرفت تا راه‌هایی برای افزایش عمر پشه‌های آلوده به انگل مالاریا و انتقال و آزاد کردن این پشه‌ها در مناطق و مواضع تحت کنترل "دشمن" یافت شود.»
از جمله موضوعاتی که مورد آزمایش قرار گرفت، این بود که اگر قرار باشد، پشه‌های آنوفل آلوده به انگل مالاریا را از محل "پرورش" تا محل "پرتاب" حمل کرد، این پشه‌ها چه مدت بدون تغذیه زنده می‌مانند.
پژوهشگران تا کنون بر این باور بودند که هدف از تاسیس انستیتو تحقیقاتی داخاو در دوران نازی‌ها یافتن راه‌های مقابله با حملات بیولوژیکی احتمالی از سوی نیروهای متفقین بوده است.
به اعتقاد کلاوس راینهارد نازی‌ها برای این کار از موسسه‌های تحقیقاتی کافی‌‌ای برخوردار بوده و در واقع نیازی به راه‌اندازی موسسه‌ای تازه در اردوگاه نداشتند.
از دید راینهارد نکته درخور توجه دیگر آن است که سازمان اس‌اس برای این پروژه "محرمانه" از دانشمندانی بهره نبرد که از همه صالح‌تر بودند.
یکی از آنها "کارل فون فریش" بود که رسما رد صلاحیت شد، اما دلیل واقعی مخالفت با وی یهودی‌بودن مادربزرگش بود. دانشمندی دیگر آلبرشت هازه نام داشت که در خدمت ارتش نازی‌ها بود و با توجه به جو رقابتی حاکم میان اس‌اس و ارتش، مورد اعتماد مقامات اس‌اس نبود.
کلاوس راینهارد، پژهشگر آلمانی در مقاله خود همچنین متذکر می‌شود که نازی‌ها اگر هم برنامه استفاده از پشه‌های آلوده به عنوان سلاح‌های بیولوژیکی را پیش می‌بردند، نمی‌توانستند با تحقیقات و دستاوردهای پیشرفته آمریکا و شوروی سابق در زمینه سلاح‌های میکروبی رقابت کنند.