Jedinstvo je mnogo više od ujedinjenja

Rezultati nedavno održanih nemačkih saveznih izbora otkrili su ogromnu razliku između glasača na istoku zemlje i onih u drugim delovima Nemačke.

Desničarska stranka Alternativa za Nemačku (AfD) je ostvarila uspeh na istoku, posebno u pokrajinama Saksoniji i Tiringiji, dok su etablirane stranke, kao što su Socijaldemokrati, Demohrišćanska unija, stranka Zelenih i Slobodne demokrate (FDP), odnele najviše glasova u ostalim pokrajinama.

Ovakvi rezultati me nisu iznenadili. Na putovanju širom Nemačke koje je uoči izbora organizovao program DW za Afriku, imao sam priliku da posetim gradove i u istočnoj i u zapadnoj Nemačkoj. Ono što me je najviše pogodilo je bila vidljivost plakata stranke AfD u gradovima na istoku, poput Halea (Sale) gde sam imao priliku da razgovaram sa glasačima, ali i političarima.

Ključna stvar koju sam shvatio na putovanju je bila činjenica da glasači na istoku i dalje gaje oprečna osećanja prema etabliranim strankama, kao i osećaj da su zapostavljeni. Glasanje za AfD je bilo način da građani izraze svoj bes zbog tih političara i njihove politike. Osećaj jedinstva prestaje tamo gde počinje dugotrajno osećanje nejednakosti između ujedinjenih delova zemlje.

Jedinstvo za jedne, razdvojenost za druge

Razlozi za postizanje jedinstva ili stvaranje odvojenosti su različiti. Nemačku je podelio Hladni rat. Međutim, ta podela je istovremeno uspostavila i novi osećaj jedinstva među drugim državama sličnog tipa, u socijalističkom bloku.

Neke socijalistčke zemlje u Africi, bile su ujedinjene kroz poseban oblik solidarnosti. A vođeni socijalističkom idejom o neophodnosti međusobne podrške, hiljade mladih ljudi iz zemalja poput Mozambika i Angole došlo je u Istočnu Nemačku - da radi i popuni prazninu u ključnim industrijama. Osim toga, tim mladim ljudima su obezbeđena i sredstva za studiranje na univerzitetima u Nemačkoj Demokratskoj Republici, (DDR).

Međutim, taj osećaj jedinstva raspao se s padom Berlinskog zida 1989. Dok se slavilo ponovno ujedinjenje Nemačke, neki od radnika iz Afrike ostali, a hiljade drugih iz Mozambika i Angole su morali da napuste zemlju.

Jedinstvo bi moglo da budu puno više

Takvi istorijski događaji pokazuju koliko oblika jedinstvo može da poprimi. Ponovno ujedinjenje može se dogoditi na mnogo različitih nivoa i to je proces koji se stalno razvija.

Danas je regionalna integracija jedan od ključnih atributa u težnji Evropske unije ili Afričke unije. Imam osećaj da postoji izrazita glad za postizanjem jedinstva među ljudima, regonima ili zemljama.

Trideset i jednu godinu od ponovnog ujedinjenja Nemačke i dalje vredi težiti ka idealu jedinstva, i prihvatiti ga kao prirodni i stalno rastući poduhvat.

Pratite nas i na Fejsbuku, preko Tvitera, na Jutjubu, kao i na našem nalogu na Instagramu