انستیوت زنان و صلح: پیش از آغاز گفتگوها تفاهم ملی بدست آید

در حالی که رئیس جمهور غنی این روزها به شدت برای تسریع پروسه صلح تلاش می کند، صداهای مخالف حتی از داخل حکومت و پارلمان علیه این برنامه بلند شده است. رئیس جمهور غنی در حال حاضر در عربستان سعودی به سر می برد و قرار است در این سفر با مقام های سعودی در مورد مذاکرات صلح گفتگو کند.

فضل هادی مسلمیار، عبدالرب رسول سیاف و عبدالله عبدالله آشکارا گفته اند که اگر قرار باشد ارزش ها و دست آوردهای سیزده سال گذشته در نتیجه صلح از دست برود، با چنین صلحی مخالف هستند.

نهادهای زنان نیز نسبت به این پروسه نگرانند. آنگونه که انستیتوت زنان، صلح و امنیت روز یک شنبه ( 24 حوت 1393) در یک کنفرانس خبری گفت که پیش از آغاز گفتگوها، باید اجماع ملی در مورد صلح در داخل افغانستان به دست آید.

وژمه فروغ ذوالفقار رئیس این انستیوت گفت: «هنوز ما نیاز داریم که نه تنها ما زنان، بلکه مردم افغانستان اعم از مرد و زن و جوان و پیر جزء پروسه صلح باشند و حکومت به آن ها اعتماد دهد. یعنی نیاز اولی صدای مردم افغانستان است.»

رخنه به خانه‌های طالبان

اعضای این انستیتوت همگی معلم، نرس و داکتر هستند و از سه سال به این طرف در کنار وظیفه اصلی شان، برای صلح و ایجاد جامعه عاری از خشونت در روستاهای افغانستان فعالیت دارند. این زنان می گویند تجارب آن ها در عرصه جامعه عاری از خشونت باید شامل روند صلح شود.

شبانه ستانکزی از اعضای این انستیوت گفت نقش مهمی که این تعداد از زنان در جوامع شان دارند، می توانند در خانواده های طالبان رخنه کنند و آن ها را به صلح و مصالحه دعوت نمایند: «ما زنان اکثراً داکتر، معلم، قابله، نرس و کارمند اجتماعی در سطح ولایات هستیم. ما با استفاده از مسلک خود، صلح و مصالحه را ترویج می دهیم و افتخار داریم که بسیاری از ما به خانه های مخالفین نیز راه یافته و طالبان را از طریق زنان آن ها به صلح و مصالحه دعوت می نماییم.»

به باور مسوولان این انستیتوت، چون زنان طرف جنگ نیستند، در خشونت ها دست ندارند و هیچ عقده ای در برابر آن ها وجود ندارد بنابراین می توانند از این نقش خود برای صلح و ثبات استفاده کنند.

بی‌عدالتی

به باور این زنان، جوانانی که در نتیجه بی عدالتی های اجتماعی عقده می گیرند، دست به سلاح می برند و برای گرفتن انتقام به گروه های مخالف مسلح می پیوندند. آن ها می گوید حکومت افغانستان باید ریشه ها و دلایل اصلی خشونت را شناسایی کند و راه حل هایی برای آن ها پیدا نماید.

خانم ذوالفقار در این کنفرانس گفت، مشوره هایی به رئیس جمهور غنی داده تا برای ریشه کن کردن عوامل خشونت در جامعه برنامه های منظم داشته باشد: «عقده های جنگ که باعث شده تا جوانان ما دست به سلاح برده و مخالف صلح هستند، این دلایل باید در متن پروسه صلح قرار گیرد.»

حدود 90 تن از زنانی که در این انستیوت تجارب شان را از خشونت و مخالفت های مسلحانه دارند، تاکید کردند تا زمانی که گروه های مسلح بتوانند از جوانان عقده مند و بیکار سرباز گیری کنند، هرگونه برنامه صلح نتیجه ای در پی نخواهد داشت.

مسوولان انستیتوت زنان، صلح و امنیت گفتند بی عدالتی های گسترده ای در روستاهای افغانستان وجود دارد که مردم را وادار می کند تا دست به خشونت بزنند. آن ها گفتند تا زمانی که حق تلفی ها و ظلم و تعدی ای که در روستاها وجود دارد از بین نرود، صلح در این کشور تامین نخواهد شد.