غافلگیری انسان در برابر عظمت طبیعت• گالری نماهای فیلم

«"۱۲۷ ساعت" یک فیلم اکشنی است که قهرمان آن قدرت حرکت ندارد.»، این شرح مختصر، تعریف کارگردان فیلم‌، دنی بویل، فیلمساز مستقل سینمای بریتانیا، درباره‌ی جدیدترین اثر خود "۱۲۷ ساعت" است. در ابتدای این فیلم ولی، از اکشن و از عدم توانایی قهرمان آن در حرکت، نشانه‌ و تصویری دیده نمی‌شود. برعکس، در آغاز فیلم دوربین، دائم جیمز فرانکو را در نقش آرن رالستن، صخره‌نورد معروف آمریکایی، با کوله‌پشتی و کلاهی کپی‌ دنبال می‌کند که در متن طبیعت بیکران و مسحورکننده‌ی کوه‌های "کنیون‌لند"، در حال جست و خیز، صعود از صخره‌های عظیم، پرش از روی شکاف‌های طویل، سقوط به ژرفای ناپیدای دریاچه‌های زیر زمینی، گذر از تنگناهای صعب پرتگاه‌های غافلگیرکننده و دیگر "حرکات" پرخطر و نفس‌گیر است.

خشوع و مبارزه‌طلبی

چالش‌جویی این قهرمان "نحیف" و بلندبالا در برابر طبیعت، از هر حرکت جیمز فرانکو پیداست. تحسین و خضوع‌اش در مقابل کو‌ه‌ها و صخره‌های سربه‌ فلک‌کشیده و بی‌بدیل نیز هم‌‌چنین. آرن رالستن، به خُردی خود و عظمت طبیعت واقف است، ولی با این‌حال گاهی می‌کوشد، هوشمندی انسان‌وارش را به رُخ آن بکشد. جیمز فرانکو گه‌گاه در راز و نیازهایی که وقت نفس‌تازه‌کردن با طبیعت در میان می‌گذارد، هم خشوع و هم عشق خود را به آن‌همه زیبایی نشان می‌دهد. شاید به همین دلیل، با وجود هزاران خطری که او را در آن بی‌کرانگی تهدید می‌کند، احساس امنیت، حس غالب اوست. آرن رالستن، به‌وضوح نشان می‌دهد که از غافلگیرشدن از سوی طبیعت نمی‌هراسد. چون مطمئن است که در هر حال ترفندی برای جان به‌در‌بردن از این و آن مهلکه می‌یابد.

رونوشت برابر اصل

فیلم "۱۲۷ ساعت" که نامزد دریافت شش جایزه‌ی اسکار شده است، پنج روز از زندگی آرن رالستن را در حال مبارزه‌‌ای جانکاه با طبیعت، بدون آب و غذا به تصویر می‌کشد. رالستن در بهار سال ۲۰۰۳، بدون خبردادن به خانواده و نزدیکان خود راهی کوهستان‌های "کنیون‌لند" در ایالت یوتای آمریکای شمالی می‌شود تا چند روزی را در "دامن طبیعت" بگذراند و از درک زیبایی‌های بی‌پایان آن لذت ببرد. هنوز چند ساعتی از آغاز کوه‌پیمایی او نگذشته است که طبیعت غافلگیرش می‌کند؛

رالستن در حال پرش از روی شکاف میان دو صخره، تخته‌سنگ بزرگی را به حرکت در می‌آورد، و همراه آن به پرتگاهی ژرف سرنگون می‌شود. از آنجا که سرعت سقوط تخته‌سنگ از رالستن بیشتر است، در میانه‌ی راه به دست راست او گیر می‌کند و رالستن را از سرنگونی و مرگ حتمی نجات می‌دهد. ولی این دست که بین تخته سنگ و دیواره‌ی صخره گیر کرده‌، رالستن را از حرکت باز می‌دارد و به این ترتیب، ۱۲۷ ساعت دست و پنجه نرم کردن با مرگ تدریجی برای او آغاز می‌شود.

رالستن، در مدت این پنج روز فرصت می‌یابد، در حین مبارزه برای زنده ماندن، به کمبودهای زندگی گذشته‌ی خود و به فرصت‌های ازدست‌‌رفته برای ابراز عشق و محبت به خانواده و دوستانش بیندیشد. او با این‌حال می‌کوشد، با ضبط لحظه‌های واپسین زندگی خود با یک دوربین ویدئویی خودکار، این فرصت‌های ازدست‌رفته را جبران کند... این لحظات که با تصاویری تکان‌دهنده و سرشار از عواطف انسانی شکل گرفته، از زیباترین صحنه‌های فیلم "۱۲۷ ساعت" است؛ صحنه‌هایی که با تدوینی ماهرانه به زمان حال و بن‌بست زندگی رالسن پیوند می‌خورد و بر بار عاطفی کشاکش‌های دراماتیک داستان می‌افزاید. تک‌گویی‌های سرشار از طنز و هزل، موزیک پر تنش و تهیج‌کننده و تدوینی غیرمتعارف، از ویژگی‌های بارز این فیلم است. ‌

قهرمان ناتوان از حرکت

دنی بویل که دو سال پیش، با فیلم "میلیونر زاغه‌نشین"، هشت جایزه‌ی اسکار را از آن خود کرد، فیلم "۱۲۷ ساعت" را بر اساس کتابی که آرن رالستن، از مبارزه‌ی طاقت‌فرسای خود با مرگ نوشته، تهیه کرده است.

جیمز فرانکو، که امسال به‌خاطر بازی در نقش آرن رالستن، نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد نقش اول است، برای زنده‌ کردن تجربه‌ی او، از ویدئوهایی سود برده که رالستن حین "دست‌و‌پنجه‌نرم کردن با فرشته‌ی مرگ" تهیه‌کرده است. این هنرپیشه که اجرای مراسم اسکار هشتاد و سومین دوره‌ی این جوایز در روز یکشنبه ۲۷ فوریه ۲۰۱۱ (هشتم اسفند) در سالن کداک تیه‌تر لس‌آنجلس را نیز بر عهده دارد، تصویری به یادماندنی از آن "قهرمان ناتوان از حرکت"، ارائه داده است.

برای پی‌بردن به داستان فیلم و دیدن نماهای آن روی نشانه‌ی » کلیک کنید: