Tunuslular gelecekten umutsuz

Muhammed Buazizi adlı seyyar satıcı bir genç, Tunus'un Sidi Buzid kentinde yoksulluk ve pahalılık yüzünden 17 Aralık 2010 tarihinde kendini ateşe vermiş ve bir süre sonra kaldırıldığı hastanede hayata veda etmişti. İşte bu olay, Tunusluları sokaklara döktü ve protestolar, Arap Baharı'nın tetikleyicisi Yasemin Devrimi'ne kadar devam etti. Tunus'ta Zeynel Bin Abidin iktidarının devrilmesinden 9 ay sonra ise halk dün ilk özgür seçimler için sandık başına gitti.

Muhammed Nasri, daha fazla hak ve adalet için protesto gösterilerine katılan gençlerden biri. Ancak bilgisayar tamircisi 30 yaşındaki Tunuslu, umudunu yitirmeye başladığını söylüyor: “Ocak ayında Yasemin Devrimi olurken herşey apaçıktı. İnsanlar, yeni bir Tunus yolunda olduklarını hissediyordu. Şimdiyse herşey yine siyah görünmeye başladı. Siyasi partiler, bize akla gelen herşeyi vadediyor. Ama tabii sadece oy toplamak için.”

Ekonomik sıkıntılar

Ülkedeki protestoların nedeni ekonomik sıkıntılara dayanıyordu. Tunus, komşuları gibi zengin yeraltı kaynaklarına sahip değil. Ülkenin en önemli gelir kaynağı sadece turizm. Ülke genelindeki ortalama işsizlik oranı ise yüzde 18, ancak bu, Kasserin kentinde yüzde 50'lere kadar çıkıyor.

Kasserin kentinden 29 yaşındaki Murad Derbeli, “Herşey aynı” diyor. Fizik eğitimi alan Derbeli, bir grup sendikacıyla yaptıkları açlık grevine, hiçbir sonuç alamayacaklarını anlayınca son vermiş. Kasserinli gençler için iş, iyi bir gelecek şansı ya da yeni fırsatlar sadece birer hayal. Murad Derbeli, Tunus ekonomisinin iyileşmesi için biraz zamana ihtiyacı olduğunu biliyor. Ama onun bir an önce bir işe ihtiyacı var.

Derbeli, “Hiçbir şeyimiz yok. Başlangıçta umutluyduk, ama şimdi… Sorunlarımıza çözüm bulamıyoruz. Annem – babam, ikisi de hasta. Kendimden öte onlar için çalışmak istiyorum. Ama hiçbir şey yapamıyorum. Nerede devrim? Bu sadece içi boş bir laf…" diyor.

Yeni şiddet olayları endişesi

Sadık Mahmudî ise ülkede İslamcıların etkisini daha da artırmasından endişeli ve bunu bölgedeki gençler açısından büyük bir tehlike olarak görüyor. Mahmudî, Tunus'un ilerlediği yolda çıkmaza girmesi halinde yeni şiddet olaylarının patlak verebileceğini söylüyor. Mahmudî, idealist bir genç olarak da sözlerini şöyle sürdürüyor: “Biz yoksul olsak da özgürlük ve kardeşlik için mücadele etmeye devam edeceğiz. Kötümser olmaktan nefret ediyorum. İyimserlik olmadan işler yürümez. Eğer bunu biz başaramazsak, bizden sonraki nesil mücadeleye devam etmek zorunda…”

Tunuslu seçmenler, ülkedeki devrimden 9 ay sonra yeni anayasayı hazırlamakla yükümlü Ulusal Kurucu Meclisi belirlemek için yapılan seçimlerde sandıkların önünde uzun kuyruklar oluşturdu. Siyasi çekişmeler yüzünden devrim umudunu yavaş yavaş kaybeden halk, demokratik sürece yine de destek verdi. Başkent Tunus'da oy kullanan Murat ilk kez sandık başına gitmenin heyecanı içindeydi. Murat, “Seçimlerden fazla bir beklentim yok. Bu benim hayatımdaki ilk seçim. Daha önce bana fikrim hiç sorulmamıştı. Ben fikrimi söylesem de bunu kimse dikkate almayacak. Ama bu sandık, benim için sadece seçim sandığı değil, aynı zamanda eski rejimin gömüldüğü yer" şeklinde konuşuyor.

©Deutsche Welle Türkçe

Alexander Göbel / Çeviri: Hülya Köylü

Editör: Başak Sezen